Władimir Sałamanowicz Łazariewicz to postać, która na trwałe zapisała się w historii militarnej XX wieku. Urodził się 14 września 1882 roku w Białymstoku, a jego życie zakończyło się tragicznie 20 czerwca 1938 roku w Moskwie.
Był on podpułkownikiem w Sztabie Generalnym Armii Imperium Rosyjskiego, a później również komdiwem (dowódcą dywizji) Armii Czerwonej. Jego kariera wojskowa obejmowała kluczowe momenty w historii Rosji, w tym burzliwe czasy wojny domowej.
Życiorys
W latach 1903–1906 Władimir Łazariewicz uczęszczał na Wileńską Szkołę Junkrów Piechoty, a następnie w latach 1909-1912 kontynuował naukę w Mikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego. Podczas I wojny światowej osiągnął stopień podpułkownika.
W 1918 roku, dobrowolnie wstąpił do Armii Czerwonej. Jego aktywność wojskowa obejmowała wojny domowe w latach 1918–1920, gdzie pełnił ważne funkcje wojskowe, takie jak szef sztabu 4 Armii w okresie od listopada 1918 do marca 1919. Następnie wchodził w skład Południowej Grupy Wojsk Frontu Wschodniego od marca do maja 1919, a później był dowódcą 4 Armii od maja do listopada 1919. Brał udział w kontrnatarciu przeciwko wojskom generała A. Kołczaka.
Od listopada 1919 do marca 1920 pełnił rolę szefa sztabu Frontu Zachodniego. W kolejnych miesiącach dowodził 3 Armią Frontu Zachodniego (czerwiec – październik 1920) oraz 4 Armią Frontu Południowego od października 1920 do lutego 1921, co obejmowało m.in. operację perekopsko-czongarską. Uczestniczył również w wojnie polsko-bolszewickiej 1920, zyskując szacunek w walkach pod Warszawą, co pozwoliło mu na ocalenie swoich dywizji nad Wisłą. Mimo to, nie spełnił oczekiwań w bitwie nad Niemnem, a podczas bitwy pod Krwawym Borem stracił łączność z swoją armią, co negatywnie wpływało na przebieg działań.
Z początkiem lutego 1921 do stycznia 1922 był dowódcą Frontu Turkiestańskiego, gdzie prowadził działania przeciwko kontrrewolucji basmaczów. W latach dwudziestych oraz trzydziestych pełnił różnorodne zadania dowódcze oraz nauczycielskie, m.in. w Akademii Inżynieryjnej Sił Powietrznych, gdzie od pełnił obowiązki komendanta w latach 1925–1927. W dniu 23 listopada 1935 roku został mianowany komdiwem.
Niestety, Władimir Łazariewicz stał się jedną z ofiar wielkiej czystki stalinowskiej. W trakcie swojej kariery był wielokrotnie odznaczany, w tym przyznano mu Order Czerwonego Sztandaru dwukrotnie.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Aleksander Rybnik | Tadeusz Krawczuk | Olgierd Darżynkiewicz | Borys Abramowicz | Kazimierz Jankowski (generał) | Adam Haberling | Alfred Niwiński | Giennadij Szejpak | Władimir Stawrowicz | Ernst Krenkel | Józef Mierzyński | Czesław Jakubowski (rotmistrz) | Benno Zerbst | Izydor Mikołaj Prokopp | Henryk Szymczak (lekarz wojskowy) | Rudolf Hasford | Leon Suszyński | Tadeusz Rutkowski (oficer marynarki) | Henryk Adamowicz | Jan Michałowski (pilot)Oceń: Władimir Łazariewicz