Henryk Adamowicz

Wojsko i służby mundurowe

Henryk Adamowicz to postać o bogatej i niezwykle znaczącej biografii. Urodził się 1 kwietnia 1919 roku w Białymstoku i przez całe swoje życie aktywnie angażował się w sprawy narodowe oraz wojskowe. Jako polski wojskowy oraz oficer Wojska Polskiego, przeszedł przez wiele wyzwań, w tym doświadczenie więźnia łagru.

W trakcie drugiej wojny światowej był żołnierzem 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, gdzie brał udział w istotnych działaniach zbrojnych. Po wojnie kontynuował swoją karierę, zostając oficerem Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu oraz pełniąc funkcję w Sztabie Generalnym. Jego zaangażowanie w życie społeczne doceniła Liga Obrony Kraju, w której Adamowicz był wiceprezesem.

W uznaniu jego zasług został odznaczony Orderem Virtuti Militari, co stanowi dowód na jego poświęcenie oraz determinację w obronie ojczyzny.

Życiorys

Henryk Adamowicz to postać o bogatej historii, która rozpoczęła się od ukończenia Państwowego Gimnazjum im. Marszałka Józefa Piłsudskiego oraz Szkoły Handlowej w Białymstoku. Okres II wojny światowej był dla niego niezwykle trudny; po agresji radzieckiej na Polskę, został deportowany do syberyjskiego łagru. W kwietniu 1941 roku, wstąpił do Armii Czerwonej, gdzie służył w 622 pułku artylerii haubic, zanim został przeniesiony do 722 batalionu budowlanego, który pracował nad budową linii obronnych pod Charkowem. Choć otrzymał zgodę na dołączenie do Armii Andersa, nie był w stanie zrealizować tego zamierzenia.

Zimą 1941 roku, wraz z 722 batalionem, trafił do Stalingradu, gdzie brał udział w budowie zapór na przedpolach miasta. Jego służba w rejonie Stalingradu trwała aż do zakończenia bitwy stalingradzkiej. W maju 1943 roku, wstąpił do 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, walcząc w bitwie pod Lenino. Jako członek 1 batalionu saperów, w trakcie walk o Warszawę, torował przejście dla piechoty przez pola minowe. Niestety, doznał ciężkich ran i spędził następne trzy miesiące w szpitalu, po czym został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Po wojnie, Henryk Adamowicz postanowił pozostać w armii, gdzie dokończył naukę w Oficerskiej Szkole Piechoty Nr 3 w Inowrocławiu oraz w Oficerskiej Szkole Inżynieryjno-Saperskiej we Wrocławiu. W kolejnych latach dowodził jednostką wojskową w Łodzi, był oficerem w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu oraz w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego. Swoją służbę zakończył w 1970 roku, osiągając stopień pułkownika.

W czasie swojej kariery wojskowej, Adamowicz działał również w życiu społecznym. Był wiceprezesem Ligi Obrony Kraju oraz Związku Inwalidów Wojennych, pełnił funkcję prezesa Klubu Kościuszkowców, a także przewodniczącego Rady Krajowej Kombatantów Wojska Polskiego Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. Pełnił funkcję prezesa Zarządu Krajowego Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari – Kombatantów WP.

Henryk Adamowicz zmarł w 2012 roku i został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera FIII-11-16).

Odznaczenia

Henryk Adamowicz otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń, które są ważnym świadectwem jego zasług i oddania. Oto lista nagród, które zdobył:

  • krzyż srebrny Orderu Virtuti Militari,
  • krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • złoty krzyż zasługi,
  • order Wojny Ojczyźnianej.

Przypisy

  1. a b c d Henryk Adamowicz 01.04.1919 - 09.02.2012 - O Nim [online], KuPamięci [dostęp 24.10.2019 r.]
  2. Adamowicz, Henryk - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 24.10.2019 r.]
  3. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Oceń: Henryk Adamowicz

★★★★★
Średnia ocena:4.45 Liczba ocen:16