Aleksander Rybnik, znany pod różnymi pseudonimami, takimi jak „Aleksy”, „Dziki” oraz „Jerzy”, był znaczącą postacią w historii Wojska Polskiego. Urodził się 13 grudnia 1906 roku w Starosielcach, a swoje życie zakończył 11 września 1946 roku w Białymstoku.
W służbie wojskowej osiągnął stopień podpułkownika piechoty, co świadczy o jego znaczącej roli i wkładzie w historię Polski."
Życiorys
Aleksander Rybnik był postacią, której życie splatało się z ważnymi wydarzeniami historycznymi. W latach 1927–1930 kształcił się jako podchorąży w Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. 15 sierpnia 1930 roku otrzymał stopień podporucznika z dniem 15 sierpnia 1930 roku, zajmując 42. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Został przydzielony do 78 pułku piechoty w Baranowiczach, gdzie rozpoczął swoją wojskową karierę.
W okresie od 30 listopada 1938 roku do 20 marca 1939 roku dowodził 4 kompanią strzelecką batalionu KOP „Wołożyn”. Rybnik brał udział w kampanii wrześniowej w 1939 roku, dowodząc kompanią piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza. Jego umiejętności przywódcze i determinacja umożliwiły mu odgrywanie istotnej roli w tych trudnych czasach.
W kwietniu 1941 roku objął stanowisko komendanta garnizonu Wilno. Tam, 12 kwietnia, został aresztowany i miał być wywieziony na Syberię. Jednak podczas bombardowania przez Niemców dworca kolejowego, udało mu się uciec z transportu kolejowego 22 czerwca. W pierwszych dniach 1942 roku, w jego karierze nastąpił kolejny zwrot – mianowano go komendantem Obwodu Armii Krajowej Słonim.
Ponieważ zagrażało mu aresztowanie, w drugiej połowie 1943 roku znalazł schronienie w województwie białostockim. 10 grudnia objął obowiązki komendanta Obwodu Białystok Powiat, który wchodził w skład Inspektoratu Białostockiego Armii Krajowej. Od października 1944 roku pełnił funkcję inspektora Inspektoratu Białostockiego AK.
8 lipca 1945 roku, w Puszczy Knyszyńskiej, dowodząc zgrupowaniem AKO „Piotrków”, stoczył zwycięską bitwę pod Ogółami przeciwko 1 pułkowi piechoty ludowego Wojska Polskiego oraz funkcjonariuszom UB. Mimo silnych ataków artylerii i wsparcia ze strony Sowietów, dzięki doskonałemu dowodzeniu, uniknął okrążenia przy minimalnych stratach własnych.
W październiku 1945 roku został mianowany zastępcą Prezesa Okręgu Białystok organizacji Wolność i Niezawisłość, jednocześnie zachowując stanowiska inspektora suwalsko-augustowskiego oraz białostocko-sokólskiego. Niestety, 19 kwietnia 1946 roku został aresztowany we wsi Rybaki przez jednostkę Wojska Polskiego, która podszywała się pod oddział Narodowego Zjednoczenia Wojskowego.
Jego proces odbył się w dniach 18–20 lipca 1946 roku w sali kina „Ton” w Białymstoku i był szeroko komentowany w prasie. Rybnik oraz sześciu jego podwładnych zostali skazani na karę śmierci. Wyrok wykonano 11 września 1946 roku w białostockim więzieniu, a miejsce jego pochówku do dzisiaj pozostaje nieznane.
W dniu 11 września 2006 roku, aby upamiętnić jego zasługi, na ścianie budynku kina „Ton” w Białymstoku została umieszczona tablica „Pamięci ppłk. Aleksandra Rybnika”, co świadczy o ciągle żywej pamięci o tym bohaterskim oficerze.
Ordery i odznaczenia
Aleksander Rybnik został odznaczony licznymi medalami i orderami za swoje zasługi w służbie wojskowej.
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari, przyznany w 1945 roku,
- Krzyż Walecznych, otrzymany w 1943 roku.
Przypisy
- Bitwa pod Ogółami. UM w Czarnej Białostockiej. [dostęp 02.05.2011 r.]
- Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Tadeusz Krawczuk | Olgierd Darżynkiewicz | Borys Abramowicz | Kazimierz Jankowski (generał) | Adam Haberling | Alfred Niwiński | Giennadij Szejpak | Władimir Stawrowicz | Ernst Krenkel | Czesław Szczerbo-Niefiedowicz | Władimir Łazariewicz | Józef Mierzyński | Czesław Jakubowski (rotmistrz) | Benno Zerbst | Izydor Mikołaj Prokopp | Henryk Szymczak (lekarz wojskowy) | Rudolf Hasford | Leon Suszyński | Tadeusz Rutkowski (oficer marynarki) | Henryk AdamowiczOceń: Aleksander Rybnik