Czesław Jakubowski to postać, która zapisała się w historii Polski jako odważny porucznik kawalerii w szeregach Wojska Polskiego.
Urodził się 11 lipca 1897 roku w Białymstoku, a jego życie tragicznie zakończyło się 9 października 1920 roku pod Korosteniem.
Był nie tylko wojskowym, lecz również aktywnym działaczem na rzecz niepodległości, co czyni go istotną postacią w kontekście ówczesnych wydarzeń historycznych.
Jego odwaga i wkład w walkę o wolność zostały docenione, gdyż został odznaczony Orderem Virtuti Militari, co jest najwyższym odznaczeniem wojskowym w Polsce.
Życiorys
Czesław Jakubowski, urodzony 11 lipca 1897 roku w Białymstoku, pochodził z rodziny Władysława i Rozalii. Swoje edukację rozpoczął w Szkole Kadetów, a następnie uczęszczał do Twerskiej Szkoły Kawalerii. W roku 1916, w stopniu podporucznika, wziął udział w działaniach wojennych jako członek rosyjskiego 3 Zaamurskiego pułku kawalerii.
Po rewolucji lutowej, przy wsparciu kilku innych oficerów, rozpoczął proces formowania polskiego oddziału, który później włączył się w struktury II Korpusu Polskiego. Jego pierwszą funkcją było dowodzenie plutonem łączności w 6 pułku ułanów, a następnie awansował do szwadronu ciężkich karabinów maszynowych tego pułku. W maju 1918 roku brał udział w zaciętej bitwie pod Kaniowem, gdzie niestety został wzięty do niewoli przez Niemców. Jednakże, po kilku dniach udało mu się uciec i dotrzeć na Kubań.
W składzie szwadronu kapitana Schmidta aktywnie walczył z bolszewikami na terenie Kubania, a także w Odessie i Bessarabii. Na pozycji dowódcy szwadronu ckm oraz 4 szwadronu 14 pułku ułanów brał udział w walkach na Galicji Wschodniej. Jego życie zakończyło się tragicznie 9 października 1920 roku w trakcie zagonu na Korosteń.
Za swoje bohaterstwo, Czesław Jakubowski został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. 21 grudnia 1920 roku zatwierdzono jego awans do stopnia rotmistrza z datą wsteczną na 1 kwietnia 1920 roku, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich oraz byłej armii rosyjskiej.
Ordery i odznaczenia
W zasobach historycznych możemy znaleźć znaczące osiągnięcia Czesława Jakubowskiego, które dokumentują jego odwagę i poświęcenie. Poniżej przedstawione są wyróżnienia, jakie zdobył w trakcie swojej kariery:
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3928,
- Krzyż Walecznych – przyznany czterokrotnie,
- Medal Niepodległości – przyznany pośmiertnie 19 czerwca 1938 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Przypisy
- Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 20.02.2023 r.]
- M.P. z 1938 r. nr 140, poz. 245.
- Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 412.
- Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 192, 362.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 08.01.1921 r., s. 6.
- Lista strat 1934 ↓, s. 287.
- Kolekcja ↓, s. 1.
- a b c d e f Polak (red.) 1991 ↓, s. 54.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Józef Mierzyński | Władimir Łazariewicz | Aleksander Rybnik | Tadeusz Krawczuk | Olgierd Darżynkiewicz | Borys Abramowicz | Kazimierz Jankowski (generał) | Adam Haberling | Alfred Niwiński | Giennadij Szejpak | Benno Zerbst | Izydor Mikołaj Prokopp | Henryk Szymczak (lekarz wojskowy) | Rudolf Hasford | Leon Suszyński | Tadeusz Rutkowski (oficer marynarki) | Henryk Adamowicz | Jan Michałowski (pilot) | Wanda Czarnecka-Minkiewicz | Irena DoroszkiewiczOceń: Czesław Jakubowski (rotmistrz)