Izydor Mikołaj Prokopp, urodzony 18 lutego 1894 roku w Białymstoku, był postacią o niezwykłych osiągnięciach. Zmarł 1 czerwca 1961 roku w Warszawie. Prokopp łączył w swojej osobie wielką pasję do strażackiego rzemiosła z zamiłowaniem do filozofii, co czyni go osobą niezwykle interesującą w kontekście polskiej historii.
Jego życie oraz praca to przykład harmonijnego połączenia zaangażowania w ochronę życia i mienia oraz głębokiego namysłu nad światem i jego mechanizmami.
Życiorys
Izydor Mikołaj Prokopp urodził się 18 lutego 1894 roku w Białymstoku, gdzie zakończył edukację w miejscowej szkole miejskiej. W roku 1911 podjął naukę w Wileńskiej Szkole Wojskowej, którą ukończył w 1914. Jako żołnierz brał udział w I wojnie światowej, a po jej zakończeniu, trafił do niewoli niemieckiej. Od roku 1918 służył w Wojsku Polskim, gdzie uczestniczył w wojnie 1918–1919, pełniąc rolę dowódcy kompanii piechoty w stopniu podporucznika.
W trakcie swojej kariery wojskowej, piastował różne stanowiska, a jednym z ważniejszych z nich było dowództwo Wojskowej Straży Pożarnej w Brześciu nad Bugiem, gdzie osiągnął stopień kapitana.
Rok 1926 przyniósł mu demobilizację i od 1 czerwca tego samego roku objął funkcję komendanta Warszawskiej Straży Ogniowej. W jego kadencji nastąpiła znaczna modernizacja jednostki, co przyczyniło się do pełnej motoryzacji straży w Warszawie. Od 1928 roku konie zostały wycofane z jej wyposażenia. Wysoka jakość wyszkolenia personelu pod jego dowództwem sprawiła, że w 1927 roku jego straż zdobyła pierwsze miejsce podczas III Ogólnopolskiego Zjazdu Straży Pożarnych w Poznaniu.
W 1934 roku, na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskał doktorat z filozofii. Jego praca nosiła tytuł: „Historia bezpieczeństwa ogniowego w Królestwie Polskim w latach 1831–1855”. Po tym osiągnięciu zakończył dotychczas pełnioną funkcję komendanta i objął stanowisko inspektora pożarnictwa w stołecznym województwie. W okresie od stycznia do września 1939 roku, zarządzał Centralnym Ośrodkiem Wyszkolenia Pożarniczego w Warszawie.
W trakcie kampanii wrześniowej 1939 roku, po udanej ewakuacji na Węgry, został internowany. Po wojnie, w 1945 roku, powrócił do Polski, gdzie rozpoczął pracę w inspektoracie pożarnictwa.
Zmarł 1 czerwca 1961 roku w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu komunalnym na Powązkach w kwaterze A19-8-12.
Przypisy
- Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Benno Zerbst | Czesław Jakubowski (rotmistrz) | Józef Mierzyński | Władimir Łazariewicz | Aleksander Rybnik | Tadeusz Krawczuk | Olgierd Darżynkiewicz | Borys Abramowicz | Kazimierz Jankowski (generał) | Adam Haberling | Henryk Szymczak (lekarz wojskowy) | Rudolf Hasford | Leon Suszyński | Tadeusz Rutkowski (oficer marynarki) | Henryk Adamowicz | Jan Michałowski (pilot) | Wanda Czarnecka-Minkiewicz | Irena Doroszkiewicz | Czesław Szczerbo-Niefiedowicz | Ernst KrenkelOceń: Izydor Mikołaj Prokopp