Adam Haberling


Adam Czesław Haberling, który przyszedł na świat 24 listopada 1892 roku w Białymstoku, był postacią znaczącą w historii Wojska Polskiego. Zmarł tragicznie 19 września 1939 roku w Łucku, pozostawiając za sobą dziedzictwo wojskowe jako podpułkownik piechoty.

Życiorys

Adam Haberling przyszedł na świat w Białymstoku jako syn Aleksandra oraz Celiny Watta-Karczewskiej. Jego droga rozpoczęła się 3 grudnia 1918, kiedy to został włączony do Wojska Polskiego, pochodząc z byłych Korpusów Wschodnich oraz armii rosyjskiej. Dzięki wcześniejszym osiągnięciom, uzyskał zatwierdzenie swojego stopnia porucznika, datowane na 13 czerwca 1916, a następnie przydzielono go do szkoły oficerskiej w Dęblinie, co miało miejsce 10 listopada 1918.

Już 1 czerwca 1921 roku, pełnił służbę w 10 Brygadzie Piechoty, przy czym jego jednostką macierzystą był 19 pułk piechoty. 3 maja 1922, został zweryfikowany w stopniu majora, otrzymując starszeństwo z datą 1 czerwca 1919 oraz 341. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W lipcu tego samego roku, przeszedł do 14 pułku piechoty we Włocławku, gdzie objął stanowisko komendanta kadry batalionu zapasowego. W ciągu 1924 roku pozostał w pułku bez określonej funkcji.

W maju 1925 roku, jego kariera nabrała tempa, gdy został przeniesiony do 19 pp we Lwowie na dowódcę III batalionu. W marcu 1926 roku ponownie zmienił stanowisko, przechodząc na kwatermistrza II batalionu. 12 kwietnia 1927 roku dokonano jego awansu na podpułkownika, ze starszeństwem z 1 stycznia 1927, zajmując 22. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W maju tego roku powrócił na pozycję dowódcy I batalionu, co świadczyło o jego rosnącej pozycji w armii.

W sierpniu 1929 roku nastąpiło kolejne przeniesienie, tym razem do kadry oficerów piechoty, co wiązało się z przeniesieniem do Komendy Placu Łódź w roli komendanta. 1 stycznia 1932, z powodu przekształcenia komendy placu typ III w Komendę Miasta Łódź, objął nową funkcję komendanta miasta, co potwierdzało jego znaczenie w wojskowej hierarchii. W 1937 roku nadano mu stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II.

W dniu 1 września 1938 roku, jednostka, której był dowódcą, przekształciła się w Komendę Rejonu Uzupełnień Łódź Miasto II, a sam Haberling przyjął tytuł „komendant rejonu uzupełnień”. Na tym stanowisku pozostawał aż do września 1939 roku. W trakcie kampanii wrześniowej, objął obowiązki komendanta miasta Łuck. Po 18 września, kiedy Łuck został zajęty przez Armię Czerwoną, Haberling pozostał na tej samej funkcji.

Niestety, 19 września stał się obiektem oskarżeń, co doprowadziło do postawienia go przed sądem wojennym. Zarzucono mu „przygotowywanie na tyłach czerwonej armii zbrojnego zamachu na Związek Sowiecki”. Wyrok zakończył się tragicznie, a Adam Haberling został skazany na śmierć i rozstrzelany, co stanowi smutny epilog jego życia oraz kariery.

Ordery i odznaczenia

Adam Haberling został uhonorowany licznymi odznaczeniami i medalami, które świadczą o jego odwadze i wkładzie w walkę o niepodległość. W szczególności, na wyróżnienie zasługuje:

  • Krzyż Walecznych, który otrzymał w czterech edycjach,
  • Medal Niepodległości, przyznany mu 16 marca 1933 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Przypisy

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933 r., s. 285.
  2. M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81.
  3. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20.
  4. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 852.
  5. Jarno 2001 ↓, s. 170.
  6. Jarno 2001 ↓, s. 237-238.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 r., s. 293.
  8. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 35, 167.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 r., s. 154.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 r., s. 117.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 r., s. 82.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 r., s. 264, 269.
  13. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 156, 346.
  14. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 164, 402.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 r., s. 546.
  16. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 33.
  17. Spis oficerów 1921 ↓, s. 75, 646.
  18. Zagórski 1947 ↓, s. 13.
  19. Cygan 1990 ↓, s. 88.

Oceń: Adam Haberling

Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:12