Ernst Krenkel

---

Życiorys

Ernst Krenkel przyszedł na świat w rodzinie, której głowa pełniła funkcję niemieckiego inspektora szkolnego. W 1910 roku, wraz z najbliższymi, osiedlił się w Moskwie, gdzie podjął naukę w gimnazjum. Niestety, wybuch I wojny światowej oraz późniejsze wydarzenia związane z wojną domową w Rosji zmusiły go do przerwania edukacji, co skłoniło go do podejmowania dorywczych prac.

W 1921 roku ukończył kursy radiotelegraficzne w Moskwie z wyróżnieniem, co otworzyło przed nim drogę do kariery jako radiotelegrafista. Jego pierwsze kroki w tym zawodzie stawiał w Lubiercach, a w latach 1924-1925 miał zaszczyt pełnić rolę radiotelegrafisty w pierwszym radzieckim obserwatorium polarnym, znajdującym się w Matoczkin Szar na Nowej Ziemi. Następnie, w latach 1925-1926, służył jako radiotelegrafista w Armii Czerwonej we Włodzimierzu.

Po zakończeniu służby wojskowej, Krenkel powrócił do Moskwy, gdzie pracował jako radiotelegrafista, a od 1927 roku znowu związał się z obserwatorium Matoczkin Szar. Rok 1928 przyniósł kolejny krok w jego karierze, gdy zajął się pracą na pokładzie statku hydrograficznego „Tajmyr”. Wkrótce potem jego działalność przeniosła się do Centralnego Naukowo-Badawczego Instytutu Łączności.

Był to także czas, gdy brał aktywny udział w licznych ekspedycjach polarnych. Krenkel był m.in. członkiem załogi statku „Gieorgij Siedow”, a w latach 1929-1930 spędził zimę na stacji Buchta Tichaja na Wyspie Hoockera. W 1931 roku uczestniczył w montażu na pokładzie niemieckiego sterowca „Graf Zeppelin”, a w 1932 roku, wykorzystując parowiec „Sibiriakow”, kontynuował swoje badania. Jego działalność przeniosła się również w roku 1933 na radziecki sterowiec „W-3”.

Jednak prawdziwym przełomem okazał się rok 1930, kiedy Krenkel ustanowił światowy rekord zasięgu połączenia radiowego. Dzięki swojej determinacji i umiejętnościom, nawiązał łączność z stacją antarktyczną Little America, stając się jednym z najbardziej rozpoznawalnych radzieckich polarników oraz radiotelegrafistów.

W dniach od 21 maja 1937 do 19 lutego 1938, Krenkel uczestniczył w wyjątkowym wydarzeniu – dryfie na pierwszej radzieckiej dryfującej stacji polarnej „Siewiernyj Polus-1”. Razem z towarzyszami ekspedycji, Iwanem Papaninem, Jewgienijem Fiodorowem oraz Piotrem Szyrszowem, zdobył tytuł Bohatera Związku Radzieckiego, co było uwieńczeniem jego osiągnięć.

W 1938 roku Krenkel został uhonorowany tytułem doktora nauk geograficznych, a także objął stanowisko szefa Zarządu Stacji Polarnych Gławsiewmorputi, które sprawował aż do 1948 roku. W okresie II wojny światowej pełnił kluczową rolę w ewakuacji dzieci polarników z Moskwy oraz uczestniczył w przenoszeniu Instytutu Arktycznego oraz innych oddziałów Gławsiewmorputi do głębokich tyłów.

Po wojnie, w latach 1948-1951, pełnił funkcję dyrektora moskiewskiego zakładu radiowego, a następnie do końca swojej kariery zawodowej związał się z Instytutem Naukowo-Badawczym Budowy Przyrządów Hydrometeorologicznych. Tam pełnił różne role, w tym kierownika laboratorium, a od 1969 roku był dyrektorem instytutu.

Ernst Krenkel zmarł w wieku, w którym miał na koncie niezliczone osiągnięcia i pamiątki, a jego ostatnim miejscem spoczynku stał się Cmentarz Nowodziewiczy.

Odznaczenia

Ernst Krenkel, znacząca postać w historii Związku Radzieckiego, został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które podkreślają jego wkład oraz zasługi na polu działalności wojskowej i społecznej. Oto lista jego najważniejszych wyróżnień:

• złota gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego, przyznana 22 marca 1938,
• dwukrotne odznaczenie Orderem Lenina, otrzymane 27 czerwca 1937 oraz 22 marca 1938,
• Order Czerwonego Sztandaru Pracy, przyznany w 1932 roku,
• dwukrotne uhonorowanie Orderem Czerwonej Gwiazdy,
• oraz szereg medali.

Dzieła

Ernst Krenkel, znany ze swojego ogromnego wkładu w literaturę, autor wielu znaczących dzieł, zapisał swoje myśli w kilku cennych publikacjach.

• Czterech towarzyszy. Кренкель Э. Четыре товарища. — М.: Художественная литература, 1940. — 316 s.,
• RAEM — mój znak wywoławczy. Кренкель Э. Т. RAEM — мои позывные. — М.: Советская Россия, 1973. — 436 s.

---

Oceń: Ernst Krenkel

---