UWAGA! Dołącz do nowej grupy Białystok - Ogłoszenia | Sprzedam | Kupię | Zamienię | Praca

Zbigniew Paszta

Nauka i edukacja

Zbigniew Henryk Paszta to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiej chemii oraz przemysłu gumowego. Urodził się 8 lipca 1937 roku w Białymstoku, a jego życie zakończyło się 19 kwietnia 1981 roku w Sanoku.

Był on nie tylko chemikiem, lecz także aktywnym pracownikiem przemysłu gumowego, co czyniło go osobą wyjątkową w swoim fachu oraz środowisku zawodowym. Jego związki z Sanokiem, miejscem, które odegrało kluczową rolę w jego karierze, są szczególnie istotne w kontekście jego osiągnięć oraz wkładu w rozwój branży.

Życiorys

Zbigniew Henryk Paszta przyszedł na świat 8 lipca 1937 roku w Białymstoku. Był dzieckiem Henryka oraz Jadwigi, noszącej nazwisko z domu Świrydowicz. W 1953 roku zakończył edukację, zdobijając maturę w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej, która obejmowała zarówno poziom podstawowy, jak i liceum, w Żarach. Od tego momentu rozpoczął studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, które ukończył w 1958 roku, zdobywając tytuł magistra chemii.

Dnia 27 grudnia 1961 roku Zbigniew Paszta rozpoczął pracę w Sanockich Zakładach Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku. Tam, z niewielką grupą wykwalifikowanych fachowców, zajął się początkowo zadaniami jako technolog oddziałowy, równocześnie pełniąc funkcję zastępcy kierownika działu konfekcji i wulkanizacji. W 1962 roku został awansowany na stanowisko mistrza. Jego zaangażowanie i poświęcenie były widoczne, ponieważ często pracował po kilkanaście godzin dziennie.

Oprócz uczestnictwa w procesie produkcji, Zbigniew Paszta był także aktywny w różnych aspektach organizacyjnych, społecznych oraz kulturalno-oświatowych. Przez wiele lat sprawował funkcję przewodniczącego Rady Robotniczej (1968-1972), a następnie w latach 1972-1977 pełnił rolę zastępcy dyrektora ds. produkcji i obrotu towarowego. W 1977 roku objął stanowisko dyrektora naczelnego w SZPG „Stomil” w Sanoku, a 6 listopada tego samego roku został wybrany członkiem egzekutywy Komitetu Zakładowego PZPR.

Na przełomie lat 1980 i 1981 były to trudne czasy dla Stomilu, które z kolei były spowodowane wynikami kontroli przeprowadzonej przez NIK, wskazującymi na niespełnienie oczekiwań po zakończeniu rozbudowy zakładu w latach 1974-1978. W wyniku zmian kadrowych w kierownictwie wdrożono plan naprawczy. Zbigniew Paszta przebywał w sanatorium od końca marca, a 18 kwietnia 1981 roku, w Wielką Sobotę, stracił przytomność w swoim domu. Następnego dnia, 19 kwietnia, zmarł w sanockim szpitalu w wieku zaledwie 44 lat.

Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Centralnym w Sanoku, gdzie został pochowany 21 kwietnia 1981 roku. Nagrobek Zbigniewa Paszty został ufundowany przez jego zakład pracy, fabrykę „Stomil”. Jego żoną była Barbara, z domu Najdzicz (1935-1982), pochodząca z rodziny Bronisława i Apolonii.

Odznaczenia

W trakcie swojej kariery Zbigniew Paszta został uhonorowany wieloma odznaczeniami, które świadczą o jego zasługach oraz znaczącym wkładzie w różne dziedziny. Oto niektóre z nich:

  • krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • srebrny krzyż zasługi,
  • medal 30-lecia Polski Ludowej (1975),
  • odznaka „Za zasługi dla przemysłu chemicznego”,
  • odznaczenia resortowe,
  • medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”,
  • odznaka „Zasłużony dla Sanoka”,
  • odznaka „Zasłużony Działacz Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów”.

Przypisy

  1. Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 162.
  2. Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 161.
  3. a b c d e Zbigniew Paszta nie żyje. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (213), s. 2, 01-10.05.1981 r.
  4. a b c d e f g Zbigniew Paszta. Nekrolog. „Nowiny”. Nr 78, s. 2, 21.04.1981 r.
  5. Doniosła umowa. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 8 (101), s. 2, 10-20.03.1978 r.
  6. Życzenia, kwiaty, upominki dla pań w dniu ich święta. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 9 (102), s. 6, 20-31.03.1978 r.
  7. Wiesław Koszela. Prezes Rady Ministrów Piotr Jaroszewicz w sanockim „Stomilu”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 22 (115), s. 5, 20-31.08.1978 r.
  8. Obradowała Zakładowa Konferencja Sprawozdawczo-Wyborcza PZPR w „Stomilu”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 21 (90), s. 3, 15-30.11.1977 r.
  9. Wysokie odznaczenia państwowe dla najbardziej zasłużonych. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 10 (29), s. 2, 15-30.05.1975 r.
  10. SZPG 1931–1991 2020, s. 115.
  11. SZPG 1931–1991 2020, s. 116.
  12. SZPG 1931–1991 2020, s. 38, 136.
  13. SZPG 1931–1991 2020, s. 42.
  14. SZPG 1931–1991 2020, s. 67-70.
  15. SZPG 1931–1991 2020, s. 70.
  16. SZPG 1931–1991 2020, s. 71, 116.
  17. Księga cmentarna nr 1. Matejki Rymanowska od 1973 do 2004 (stare cmentarze), Sanok.

Oceń: Zbigniew Paszta

★★★★★
Średnia ocena:4.45 Liczba ocen:23