Zygmunt Szmit

W młodości Szmit wraz z rodzicami osiedlił się w Drohiczynie, gdzie rozpoczął edukację w szkole początkowej. W 1912 roku ukończył progimnazjum w Ciechanowcu. Po wybuchu I wojny światowej wraz z rodziną został deportowany do Rosji, jednak po wybuchu Rewolucji Październikowej powrócił do ojczyzny. Na początku 1919 roku został wybrany na pierwszego burmistrza Drohiczyna, co było ważnym wydarzeniem w historii miejscowości.

W jego kadencji dokonano wielu istotnych zmian, w tym założono gimnazjum koedukacyjne, które miało duże znaczenie dla lokalnej społeczności. Po dwóch latach, w 1920 roku, zrezygnował z pełnionej funkcji, aby skupić się na swojej prawdziwej pasji – archeologii. Od 1921 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w miejscowej szkole podstawowej.

Lata 1921-1925 to okres intensywnej pracy naukowej Zygmunta Szmita, podczas którego prowadził liczne badania archeologiczne w Drohiczynie oraz Hryniewiczach Wielkich. W 1926 roku objął stanowisko asystenta w nowo powstałym Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie. W tym czasie zajmował się wykopaliskami w Zdzienicach, Pajęcznie, Suchej Woli oraz Grodzisku koło Kubucka.

W kolejnych latach, od 1927 roku, prowadził badania w Grodzisku Mazowieckim i Włocławku. Jego prace badawcze przyniosły wiele cennych znalezisk. Niestety w grudniu 1928 roku po zachorowaniu na grypę, zmarł, a wszystkie zebrane przez niego eksponaty trafiły do warszawskiego muzeum. Wyniki jego badań zostały opublikowane, a wśród znaczących prac znalazły się m.in. Groby z okresu lateńskiego, przyczynek do badań archeologicznych Puszczy Białowieskiej, Badania osadnictwa epoki kamiennej na Podlasiu oraz Notatki archeologiczne z Drohiczyna nad Bugiem.