Antoni Mironowicz


Antoni Mironowicz to postać niezwykle istotna w polskiej historiografii oraz w działaniach społecznych, szczególnie związanych z kulturą białoruską.

Urodził się 30 października 1959 roku w Białymstoku, gdzie do dziś jest aktywnym uczestnikiem życia akademickiego oraz społecznego. Jako historyk, ma na swoim koncie liczne publikacje, które przyczyniają się do lepszego zrozumienia zarówno przeszłości regionu, jak i historii Białorusinów w Polsce.

Pan Mironowicz jest również profesorem nauk humanistycznych oraz profesorem zwyczajnym Uniwersytetu w Białymstoku, gdzie prowadzi wykłady i seminaria, kształcąc kolejne pokolenia studentów zainteresowanych tematyką historyczną oraz kulturową.

Życiorys

Antoni Mironowicz rozpoczął swoją edukację akademicką na Wydziale Humanistycznym Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. W 1990 roku uzyskał stopień doktora na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, na podstawie pracy dotyczącej historycznej analizy Podlaskich ośrodków i organizacji prawosławnych w końcu XVI i XVII wieku. Następnie, w 1997 roku, obronił habilitację na Wydziale Humanistycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie jego dorobek naukowy oraz rozprawa pt. Prawosławie i unia za panowania Jana Kazimierza, przyczyniły się do uzyskania tytułu doktora habilitowanego. Otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych w 2002 roku. Wśród jego uczniów znajduje się m.in. Urszula Pawluczuk.

Zawodowa kariera Mironowicza jest silnie związana z Uniwersytetem w Białymstoku, gdzie rozpoczął pracę na początku lat 90-tych. Od 1998 roku pełnił funkcję profesora nadzwyczajnego, a od 2006 roku, jako profesor zwyczajny, zajął kierownicze stanowisko w Katedrze Historii Kultur Pogranicza w Instytucie Historii UwB. Jego działalność dydaktyczna obejmowała również wykłady w Wyższej Szkole Administracji Publicznej w Białymstoku.

Specjalizuje się w tematyce związanej z historią Białorusi, Europy Środkowej i Wschodniej, historią Kościoła prawosławnego, nowożytną historią oraz historią Rosji. Wyróżnił się w pracy naukowej, co zostało docenione przez Stowarzyszenie Wydawców Szkół Wyższych, które nagrodziło go za książkę dotyczącą Kościoła prawosławnego w kontekście dziejów Rzeczypospolitej.

Mironowicz jest także aktywnym uczestnikiem życia społecznego, szczególnie w kontekście działalności mniejszości białoruskiej. W latach 1983–1990 zasiadał w Miejskiej Radzie Narodowej Białegostoku, Wojewódzkiej Radzie Narodowej (1988–1990) oraz Radzie Miejskiej (1994–1998), w której startował z listy Komitetu Wyborczego Prawosławnych. Jako współzałożyciel Białoruskiego Zjednoczenia Demokratycznego, aktywnie działał w jego władzach i wystartował w wyborach sejmowych w 1993 roku.

W kolejnych latach, w 2002 oraz 2006 roku, podejmował nieudane próby zdobycia mandatu w radzie miasta Białegostoku, ubiegając się o głos z listy Białoruskiego Komitetu Wyborczego. W 2002 roku zajął również 5. miejsce na 11 kandydatów ubiegających się o stanowisko prezydenta Białegostoku. Kolejne kandydatury miały miejsce w wyborach do Sejmu z ramienia Polskiego Stronnictwa Ludowego w 2007 roku oraz w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 roku, gdzie reprezentował Platformę Obywatelską w okręgu Olsztyn.

W 2005 roku jego osiągnięcia zostały uwieńczone przyznaniem Złotego Krzyża Zasługi.

Wybrane publikacje

Antoni Mironowicz, uznany badacz i autor, jest autorem wielu znaczących prac dotyczących historii prawosławia oraz jego miejsca w kulturze i społeczeństwie. W jego dorobku literackim można znaleźć kilka kluczowych publikacji, które przyczyniły się do rozwoju badań nad tym tematem.

  • Podlaskie ośrodki i organizacje prawosławne w XVI i XVII wieku, Białystok 1991,
  • Bractwo Objawienia Pańskiego w Bielsku Podlaskim, Bielsk Podlaski 1994,
  • Prawosławie i unia za panowania Jana Kazimierza, Białystok 1996, 1997,
  • Sobór Świętego Mikołaja w Białymstoku, Białystok 1996,
  • Teodozy Wasilewicz – archimandryta słucki, biskup białoruski, Białystok 1997,
  • Życie monastyczne na Podlasiu, Białystok 1998,
  • Metropolita Józef Nielubowicz Tukalski, Białystok 1998,
  • Ihumen Sawa Palmowski, Białystok 2001,
  • Kościół prawosławny w dziejach dawnej Rzeczypospolitej, Białystok 2001,
  • The Orthodox Church and Byelorussian people, Białystok 2001,
  • Bractwa cerkiewne w Rzeczypospolitej, Białystok 2003,
  • Józef Bobrykowicz – biskup białoruski, Białystok 2003,
  • Kościół prawosławny w państwie Piastów i Jagiellonów, Białystok 2003,
  • Sylwester Czetwertyński biskup białoruski, Białystok 2004,
  • Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, Białystok 2005,
  • Diecezja białoruska w XVII i XVIII wieku, Białystok 2008.

Jako redaktor, Mironowicz również przyczynił się do wielu ważnych publikacji:

  • Kościół prawosławny w Polsce dawniej i dziś, Warszawa 1993,
  • Wilno i Kresy Północno-Wschodnie, Białystok 1996,
  • Księga cudów przed ikoną Matki Bożej w Starym Korninie dokonanych, Białystok 1997,
  • Życie monastyczne w Rzeczypospolitej, Białystok 2001,
  • Szkolnictwo prawosławne w Rzeczypospolitej, Białystok 2002.

Prace tego autora stanowią cenny wkład w historiografię i badania nad tradycją prawosławną w Polsce, ukazując zarówno jej historyczne korzenie, jak i wpływ na współczesną kulturę.

Przypisy

  1. Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 18.04.2018 r.]
  2. Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 31.08.2022 r.]
  3. Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 31.08.2022 r.]
  4. Urszula Pawluczuk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 18.04.2018 r.]
  5. Radni z ramienia Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego wybrani w wyborach do rad narodowych 19.06.1988, „Tygodnik Polski” nr 29 (297) z 17.07.1988 r., s. 2.
  6. M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1026

Oceń: Antoni Mironowicz

Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:16