Ulica Jana Klemensa Branickiego w Białymstoku


Ulica Jana Klemensa Branickiego to kluczowa arteria komunikacyjna w Białymstoku, która łączy centrum miasta z popularnym osiedlem Dojlidy oraz w dalszej perspektywie prowadzi w kierunku Zabłudowa. Od ronda Andrzeja Lussy, znajdującego się w centralnej części ulicy, biegnie aż do skrzyżowania z ulicą Baranowicką, gdzie łączy się z ul. Nowowarszawską.

Warto zwrócić uwagę, że od placu Witolda Antonowicza aż do wspomnianego skrzyżowania z ul. Baranowicką przebiega droga krajowa nr 19, co czyni ją szczególnie istotnym szlakiem komunikacyjnym w regionie.

Historia ulicy

Pod zaborem rosyjskim

Ulica, której historia sięga końca XIX wieku, po raz pierwszy została wzmiankowana w 1889 roku, kiedy to nosiła nazwę ulicy Bulwarowej, co wskazuje na jej znaczenie w ówczesnej przestrzeni miejskiej.

II Rzeczpospolita

Po zakończeniu I wojny światowej, a dokładnie w roku 1919, miasto Białystok stało się częścią II Rzeczypospolitej. Z tej okazji uchwała o zmianie nazw ulic została wprowadzona, co skutkowało nadaniem ulicy imienia Jana Klemensa Branickiego, hetmana i dawnego właściciela miasta, co było wyrazem szacunku dla jego zasług.

II wojna światowa

W roku 1939, w wyniku działań wojennych, Białystok został na pewien czas zajęty przez wojska III Rzeszy, a w dalszym etapie, zgodnie z traktatem o granicach i przyjaźni, włączono miasto do ZSRR w ramach obwodu białostockiego. Sytuacja ta przyniosła ze sobą wiele zmian, w tym przymusową sowietyzację, która skutkowała przemianowaniem wielu ulic. Tak oto, ulica Branickiego zyskała nowe imię – Mykoły Szczorsa, postaci kultowej dla ZSRR. Natomiast po ataku Niemiec na ZSRR w 1941 roku, administracja niemiecka zdecydowała się na kolejną zmianę i ulica została przemianowana na J. W. von Goethego, na cześć niemieckiego poety.

Polska Rzeczpospolita Ludowa

Po zakończeniu drugiej wojny światowej, ulica zyskała tymczasowo powrotną nazwę Branickiego, jednak już w 1949 roku doszło do kolejnej zmiany, która nadano jej imię Włodzimierza Lenina, co odzwierciedlało ówczesną ideologię. W kolejnych latach, w 1981 roku, ulica została znacznie wydłużona, łącząc teren z ulicą Świętojańską aż do skrzyżowania z ulicą Ciołkowskiego, co umożliwiło sprawniejszy ruch tranzytowy.

Czasy współczesne

Na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku, w wyniku procesu dekomunizacji, w 1990 roku przywrócono przedwojenną nazwę ulicy, co stanowiło symboliczne przebudzenie historycznej tożsamości miasta oraz jego mieszkańców.

Otoczenie

Wzdłuż ulicy J. K. Branickiego w Białymstoku można znaleźć wiele interesujących obiektów oraz budynków, które przyciągają uwagę mieszkańców oraz turystów.

Do najważniejszych miejsc w tym otoczeniu należą:

  • Skwer Janusza Smacznego,
  • Skwer przy rzece Białej,
  • Pomnik św. Jana Nepomucena,
  • Sala Królestwa Świadków Jehowy,
  • Wydział geodezji katastru i nieruchomości Starostwa Powiatowego w Białymstoku,
  • Urząd Miejski w Białymstoku – Departament Obsługi Mieszkańców.

Białostocka Komunikacja Miejska

Wzdłuż ulicy Jana Klemensa Branickiego w Białymstoku znajdują się przystanki komunikacji miejskiej Białostockiej Komunikacji Miejskiej, które odgrywają kluczową rolę w codziennym funkcjonowaniu miejskiego transportu.

Na przystankach tych zatrzymują się autobusy obsługujące różnorodne linie, w tym: 1, 2, 12, 13, 15, 17, 22, 24, 101, 103 oraz 105.

Przypisy

  1. Białystok - Ulica Branickiego - zdjęcia, mapa [online], eu/Bialystok/u74725,ul_Branickiego.html [dostęp 26.04.2024 r.]
  2. Miejski System Informacji Przestrzennej - Serwis publiczny [online], gisbialystok.pl [dostęp 14.04.2024 r.]
  3. ArcGIS Web Application [online], maps.arcgis.com [dostęp 26.04.2024 r.]
  4. a b c d https://www.bialystok.ap.gov.pl/arch/teksty/ulice.pdf
  5. https://bialystok.naszemiasto.pl/dawne-nazwy-bialostockich-ulic-pamietasz-je-zdjecia/ga/c4-5046715/zd/40039123

Oceń: Ulica Jana Klemensa Branickiego w Białymstoku

Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:10