Krzysztof Garbaczewski

---

Życiorys

Krzysztof Garbaczewski to artysta, który ukończył studia na Wydziale Reżyserii Dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego. W trakcie swojej edukacji nawiązał współpracę z wybitnym reżyserem Krystianem Lupą, którego asystentem był przy realizacji projektu Factory 2 w Starym Teatrze w Krakowie. Jego debiut na scenie teatralnej miał miejsce w 2008 roku, kiedy to zrealizował adaptację Chóru sportowego Elfriede Jelinek w Teatrze Dramatycznym w Opolu. W następnym roku zrealizował Odyseję według Homera, co zaowocowało jego pierwszą współpracą z Marcinem Cecko.

W Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu Garbaczewski zrealizował Opętanych (2008) Witolda Gombrowicza, do którego dzieł stale powracał przez lata. W Teatrze Polskim we Wrocławiu z sukcesem wystawił przedstawienia Nirvana (2009) oraz Biesy (2010), których głównymi tematami były egzystencjalne pytania oraz kondycja ludzkiego bytu w ponowoczesnym świecie. W przypadku Nirwany głównym wątkiem była refleksja nad śmiercią, natomiast w Biesach skupiono się na konfliktach wewnętrznych człowieka postmodernistycznego.

W 2010 roku Garbaczewski przygotował Gwiazdę śmierci Marcina Cecko, która odnosiła się do słynnej kosmicznej sagi stworzonych przez George’a Lucasa. Spektakl był inscenizowany w lokalnym kinie Zorza i wyróżniał się innowacyjnym zastosowaniem live streaming, co umożliwiło widzom odbiór działań aktorskich w czasie rzeczywistym.

W Nowym Teatrze w Warszawie zaprezentował Życie seksualne dzikich (2011), oparte na fundamentalnym dziele antropologicznym autorstwa Bronisława Malinowskiego. Spektakl ten, o alinearnej konstrukcji i różnorodnej stylistyce, wywołał liczne dyskusje na temat statusu „dzikiego” w kontekście współczesności. Elementem, który szczególnie przyciągał uwagę w przestrzeni teatralnej, była instalacja Czarna wyspa stworzona przez Aleksandrę Wasilkowską, a całość współtworzyła projekt Dzicy (2011) w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej.

Kolejny powrót do Teatru Dramatycznego w Opolu w 2012 roku zaowocował realizacją Iwony, księżniczki Burgunda Gombrowicza, która była inspirowana konwencją horroru. Spektakl, w którym jedną z kluczowych ról odegrał Paweł Smagała jako Książę Filip, został udostępniony widzom dzięki kamerom umieszczonym wewnątrz scenicznych konstrukcji. Nowatorskie podejście umożliwiło wystawienie Iwony na Międzynarodowym Festiwalu Boska Komedia w Krakowie, gdzie spektakl zdobył wiele nagród.

W 2013 roku Garbaczewski stworzył polską trylogię, która koncentrowała się na istotnych aspektach polskiej tożsamości współczesnej. W poznańskim Teatrze Polskim wystawił Balladynę Marcina Cecko, w której rolę tytułową zagrala Justyna Wasilewska. Spektakl wywołał kontrowersje m.in. ze względu na występ grupy cipedRAPskuad, wprowadzając radykalny dyskurs feministyczny do polskiego teatru.

W Starym Teatrze w Krakowie Garbaczewski zrealizował Poczet królów polskich, w którym uczestniczyli czterej dramaturgowie: Agnieszka Jakimiak, Szczepan Orłowski, Marcin Cecko i Sigismund Mrex. W tym przedsięwzięciu za scenografię, przekaz wideo i reżyserię świateł odpowiadał Robert Mleczko. Przedstawienie konfrontowało historię z jej interpretacjami, ukazując jej manipulacyjny charakter. Garbaczewski, nawiązując do myśli Konrada Swinarskiego oraz dzieł Wyspiańskiego, zmierzył się z narodowymi mitami i egzekwował ich krytykę.

Trylogię zakończyło Kamienne niebo zamiast gwiazd autorstwa Marcina Cecko, przy muzyce Julii Marcell, będące hołdem z okazji 69. rocznicy wybuchu powstania warszawskiego. Spektakl, który powstał we współpracy z Muzeum Powstania Warszawskiego, posunął do przodu refleksję nad pamięcią historyczną i opresyjnością współczesnych instytucji pamięci wspominających o przeszłości.

Ważniejsze realizacje

W ciągu swojej kariery, Krzysztof Garbaczewski zrealizował wiele istotnych projektów teatralnych. Jego talent oraz wizjonerskie podejście do sztuki przyczyniły się do powstania niezapomnianych spektakli.

• Burza William Shakespeare w Teatrze Polskim we Wrocławiu w 2015 roku,
• Zwycięstwo nad słońcem i „Solarize” Adama Szpindlera oraz Marcina Cecko w Operze Narodowej w Warszawie (premiera miała miejsce 26 kwietnia 2014),
• Caligula Alberta Camus, prezentowany w Schauspiel Stuttgart (premiera 15 marca 2014),
• Kronos Witolda Gombrowicza na scenie Teatru Polskiego we Wrocławiu (premiera 15 grudnia 2013),
• Kamienne niebo zamiast gwiazd Marcina Cecko zrealizowane w Muzeum Powstania Warszawskiego oraz Nowym Teatrze w Warszawie (prapremiera 1 sierpnia 2013),
• Poczet królów Polskich w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (premiera 23 marca 2013),
• Balladyna Marcina Cecko w Teatrze Polskim w Poznaniu (prapremiera 25 stycznia 2013),
• Everyman Jack of You i Forgiveness Erika Ehna, wystawiane w Teatrze La MaMa w Nowym Jorku w ramach projektu Soulographie (2012),
• Iwona, księżniczka Burgunda Witolda Gombrowicza w Teatrze Dramatycznym im. Jana Kochanowskiego w Opolu (premiera 15 kwietnia 2012),
• Życie seksualne dzikich Marcina Cecko w Nowym Teatrze w Warszawie (premiera 14 kwietnia 2011),
• Gwiazda Śmierci Marcina Cecko w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu (premiera 25 września 2010),
• Biesy Fiodora Dostojewskiego w Teatrze Polskim we Wrocławiu (premiera 17 czerwca 2010),
• Odyseja Marcina Cecko na podstawie Homera w Teatrze Dramatycznym im. Jana Kochanowskiego w Opolu (premiera 15 listopada 2009),
• Nirvana na podstawie Tybetańskiej Księgi Umarłych w Teatrze Polskim we Wrocławiu (prapremiera polska 6 marca 2009),
• Opętani Witolda Gombrowicza w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu (premiera 21 listopada 2008),
• Chór sportowy Elfriede Jelinek w Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu (2008).

Każda z tych realizacji wnosi coś wyjątkowego do kanonu polskiego teatru, ukazując zarówno talent reżysera, jak i jego umiejętność pracy z zespołem artystycznym.

Nagrody

Krzysztof Garbaczewski osiągnął liczne sukcesy na przestrzeni lat, zdobywając wiele wyróżnień za swoje osiągnięcia w teatrze. Poniżej przedstawiamy szczegółowy wykaz jego nagród:

• 2009: Warszawa – 4. Ogólnopolski Konkurs na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej – wyróżnienie za Opętanych z Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu,
• 2009: Opole – 34. Opolskie Konfrontacje Teatralne Klasyka Polska – nagroda za reżyserię Opętanych z Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu,
• 2010: Koszalin – Koszalińskie Konfrontacje Młodych m-teatr – główna nagroda za Odyseję z Teatru Dramatycznego im. Jana Kochanowskiego w Opolu,
• 2010: Warszawa – konkurs Talenty Trójki organizowany przez program trzeci Polskiego Radia – nagroda w kategorii Teatr,
• 2010: Kraków – 3. Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia – nagroda za najlepszą reżyserię i za najlepszą scenografię (razem z Anną Marią Karczmarską) za Odyseję z Teatru Dramatycznego im. Jana Kochanowskiego w Opolu,
• 2011: Warszawa – Paszport POLITYKI za nieoczywiste operowanie materią sceniczną, za zmysł przygody, improwizacji, zespołowości. Nagroda przyznana za ambicję badania przy pomocy teatru form i granic człowieczeństwa w dobie rozwoju technologii i mediów,
• 2012: Warszawa – 18. Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej – wyróżnienie za Życie seksualne dzikich z Nowego Teatru w Warszawie,
• 2012: Kraków – 5. Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia – nagroda za scenografię i opracowanie wizualne Iwony, księżniczki Burgunda z Teatru Dramatycznego im. Jana Kochanowskiego w Opolu,
• 2013: Opole – 38. Opolskie Konfrontacje Teatralne Klasyka Polska 2013 – Grand Prix za Iwonę, księżniczkę Burgunda z Teatru Dramatycznego im. Jana Kochanowskiego w Opolu,
• 2013: Brześć (Białoruś) – 18. Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Biała Wieża” – nagroda za najlepszy eksperyment teatralny (Лучший театральный эксперимент).

---

Oceń: Krzysztof Garbaczewski

---