Ewa Hołuszko


Ewa Maria Hołuszko, która przyszła na świat 8 lipca 1950 roku w Białymstoku, jest postacią o niezwykłym dorobku. Urodzona jako Marek Cyryl Hołuszko, stała się znaną polską fizyką, a także aktywną działaczką opozycyjną w trudnym okresie PRL. Jej zaangażowanie w badania mniejszości narodowych oraz działalność na rzecz osób transpłciowych wyróżniają ją jako osobę, która nie boi się podejmować kontrowersyjnych tematów.

Oprócz osiągnięć naukowych, Ewa Hołuszko swoje życie poświęciła walce o prawa ludzi, którzy często pozostają w tle społecznych dyskusji. Jej praca i działania są dowodem na to, jak istotna jest rola pojedynczych osób w kształtowaniu społeczeństwa otwartego i tolerancyjnego.

Życiorys

Studiowała fizykę na Uniwersytecie Warszawskim oraz Politechnice Warszawskiej, gdzie ukończyła studia z zakresu miernictwa w roku 1974. Po zakończeniu nauki podjęła pracę jako wykładowczyni w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu, a następnie zdobyła doświadczenie jako meteorolog w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej.

W 2001 roku zrealizowała studia podyplomowe w dziedzinie pedagogiki, a w następnym roku poszerzyła swoją wiedzę o fizykę. Swoją działalność w opozycji rozpoczęła w 1980 roku, będąc aktywną członkinią „Solidarności”, działając pod pseudonimem „Hardy”. W tym czasie pełniła funkcję w zarządzie Regionu Mazowsze oraz przewodniczącej regionalnej Komisji Interwencyjnej. Była również delegatką na I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” we wrześniu 1981, gdzie zasiadała w komisji uchwał i wniosków.

Po ogłoszeniu stanu wojennego, zmuszona była do ukrywania się. Kierowała podziemnym Międzyzakładowym Komitetem Koordynacyjnym, w ramach którego odpowiedzialna była za druk i dystrybucję nielegalnej prasy, między innymi „Tygodnika Mazowsze” oraz „Woli”. W latach 1982–1983 była więzioną.

W latach dziewięćdziesiątych zaangażowała się w badania poświęcone mniejszościom narodowym w Polsce. Od 1996 do 1997 roku pracowała jako nauczycielka fizyki w LXXIV LO im. Kazimierza Pułaskiego w Warszawie. Aktywnie uczestniczy w działaniach Stowarzyszenia Wolnego Słowa. W latach 1994–1997 współpracowała z Unią Pracy, a w wyborach w 1997 roku kandydowała do Sejmu z jej listy w okręgu warszawskim. Po tym okresie przystąpiła do Unii Wolności, w której działała do 1999 roku. Następnie wstąpiła do Partii Demokratycznej i w 2014 roku była kandydatką tego ugrupowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego, reprezentując listę Europy Plus. W 2015 roku dołączyła do zarządu PD, która w 2016 roku przekształciła się w Unię Europejskich Demokratów, z której zarządem związana była aż do 2017 roku.

Jest inspiracją dla postaci przedstawionej w sztuce Julii Holewińskiej zatytułowanej „Ciała obce”, która zdobyła Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną w 2010 roku. W 2011 roku na jej temat powstał film dokumentalny pt. „Ciągle wierzę” w reżyserii Magdaleny Mosiewicz. W toku swojego życia przeszła operacyjną korektę płci w 2000 roku. Wyznaje prawosławie i identyfikuje się jako osoba wierząca.

Odznaczenia

Ewa Hołuszko otrzymała wiele prestiżowych odznaczeń, które świadczą o jej zaangażowaniu i wkładzie w kulturę oraz społeczeństwo. Wśród nich znajdują się:

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, który został jej przyznany w 2006 roku,
  • Krzyż Wolności i Solidarności, który otrzymała w 2016 roku,
  • Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, przyznana w 2001 roku.

Przypisy

  1. Ewa „Harda” Hołuszko. Opozycjonista, który stał się opozycjonistką. Newsweek.pl, 26.11.2012 r. [dostęp 27.07.2017 r.]
  2. Julia Holewińska: Ciała obce. R@port – Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych. [dostęp 06.05.2011 r.] [zarchiwizowane z tego adresu 08.09.2012 r.]
  3. Wolność, równość, transformacja. „Dialog”, luty 2011. [dostęp 06.05.2011 r.]
  4. Jacek Hugo-Bader: Podziemne życie Ewy H.. wyborcza.pl, 10.06.2009 r. [dostęp 21.06.2014 r.]
  5. a b Biogramy uczestników drugiego Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze 5–6 grudnia 1981 r.. archsol.pl. [zarchiwizowane z tego adresu 04.03.2016 r.], Archiwum „Solidarności”.
  6. Marek Hołuszko, Mniejszości narodowe i etniczne w Polsce, „Społeczeństwo Otwarte” nr 2/1993.
  7. M.P. z 2016 r. poz. 883.
  8. M.P. z 2007 r. nr 23, poz. 257.
  9. Wyniki głosowania w wyborach do Sejmu w 1997 roku.
  10. Informacje na stronie PD.

Oceń: Ewa Hołuszko

Średnia ocena:4.66 Liczba ocen:21