Roman Malinowski

---

Życiorys

Roman Malinowski był synem Antoniego i Marii. Ukończył szkołę podstawową w 1948 roku, a następnie w 1952 roku zakończył edukację w szkole średniej. Jego wykształcenie zwieńczył w 1956 roku, zdobywając dyplom na Wydziale Rolnym Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. W 1972 roku obronił pracę doktorską z zakresu nauk ekonomicznych w SGPiS.

W latach 1948–1956 aktywnie uczestniczył w życiu społecznym, będąc członkiem Związku Młodzieży Polskiej, a następnie w Zjednoczonym Stronnictwie Ludowym od 1956 roku. Jego kariera zawodowa obejmowała różne stanowiska, w tym rolę instruktora w Zarządzie Głównym Związku Samopomocy Chłopskiej w latach 1956–1957. Następnie, w latach 1957–1958 pełnił funkcję starszego radcy w Głównym Urzędzie Statystycznym. Pracował także jako ekonomista w Centralnym Związku Spółdzielni Oszczędnościowo-Pożyczkowej od 1958 do 1963 roku, a wcześniej w Wydziale Ekonomiczno-Rolnym Naczelnego Komitetu ZSL.

Od 1969 do 1971 roku był wiceprezesem Centralnego Zarządu Związku Spółdzielni Mleczarskich oraz zastępcą członka NK ZSL w latach 1969–1973. W latach 1971–1973 sprawował funkcję przewodniczącego prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi. W tym czasie był również wiceprezesem łódzkiego Wojewódzkiego Komitetu ZSL oraz Wojewodą Łódzkim. 22 października 1975 roku objął stanowisko sekretarza w prezydium NK ZSL, pozostał na tej pozycji do kwietnia 1980 roku. Zasiadał jako poseł na Sejm PRL przez trzy kadencje (VII, VIII i IX) w latach 1976–1989, a w czasie IX kadencji (1985–1989) pełnił funkcję marszałka Sejmu.

Od kwietnia 1980 do listopada 1985 roku był wicepremierem, a wcześniej od kwietnia do października 1980 roku ministrem przemysłu spożywczego i skupu. Przez lata 1981–1989 piastował stanowisko prezesa Naczelnego Komitetu ZSL. Swoją działalność polityczną kontynuował jako członek Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego w latach 1983–1987. Pełnił także rolę przewodniczącego Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej od 1987 do 1991.

W 1988 roku był inicjatorem ważnej konferencji, która zgromadziła przewodniczących parlamentów Europy, Stanów Zjednoczonych oraz Kanady, będącej sygnatariuszami Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Rok 1982 również był dla niego istotny, gdyż objął przywództwo w Społecznym Komitecie Budowy Pomnika Wincentego Witosa w Warszawie, który został odsłonięty w 1985 roku. 2 września 1982 roku, na podstawie decyzji Biura Politycznego KC PZPR, wszedł w skład Komitetu Honorowego uroczystości żałobnych po Władysławie Gomułce.

Zawsze był zwolennikiem rozmów z opozycją, co w 1989 roku prowadziło do współtworzenia koalicji pomiędzy ZSL, „Solidarnością” oraz Stronnictwem Demokratycznym w Sejmie kontraktowym. Po przekształceniu ZSL w 1989 roku, przystąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Odrodzenie”, a później do Polskiego Stronnictwa Ludowego. W 2005 roku był proponowany przez PSL na honorowego przewodniczącego obrad Sejmu z okazji 25-lecia „Solidarności”.

W latach 2009–2017 Roman Malinowski był członkiem Rady Instytutu Lecha Wałęsy i przewodniczącym Klubu „Dobro Wspólne Ponad Podziałami” w tymże instytucie. Dodatkowo, od 1981 do 1986 roku przewodniczył Radzie Gospodarki Żywnościowej. W 1987 był jednym z członków komitetu honorowego na 72. Światowym Kongresie Esperanto, gdzie przedstawiał ideę utworzenia Światowego Centrum Esperanto w Białymstoku. W 2011 roku był w honorowym komitecie obchodów jubileuszu 80-lecia „Zielonego Sztandaru”.

Roman Malinowski był autorem wielu prac naukowych oraz publicystycznych dotyczących polityki agrarnej, ekonomiki rolnictwa oraz zagadnień społeczno-gospodarczych i politycznych. Był żonaty z Mironą. Po jego śmierci, która miała miejsce 6 września, został pochowany z honorami państwowymi na cmentarzu w Jabłonnie koło Legionowa. W pogrzebie uczestniczyli prominentni politycy PSL, w tym prezes partii Władysław Kosiniak-Kamysz, wicemarszałek Sejmu Piotr Zgorzelski, marszałek województwa mazowieckiego Adam Struzik, były premier Waldemar Pawlak oraz poseł do Parlamentu Europejskiego Jarosław Kalinowski. Rodzinie złożono serdeczne kondolencje, w tym list od marszałek Sejmu Elżbiety Witek.

Odznaczenia (wybrane)

Roman Malinowski, znany z licznych osiągnięć, jest również uhonorowany wieloma odznaczeniami. Poniżej przedstawiamy wybrane z nich:

• Order Sztandaru Pracy I klasy,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi (1964),
• Order Ludowej Republiki Bułgarii I stopnia (1988),
• Order Przyjaźni Narodów (ZSRR, 1989).

---

Oceń: Roman Malinowski

---