Wacław Białkowski

---

Życiorys

Urodziny Wacława Białkowskiego miały miejsce w Białymstoku, gdzie jego ojcem był Jan. Jako uczeń Gimnazjum im. Zygmunta Augusta, zainicjował projekt redagowania gazetki szkolnej o nazwie Głos Uczniowski. Edukację kontynuował na Uniwersytecie Stefana Batorego, gdzie w 1932 roku uzyskał tytuł magistra prawa. W czasie swoich studiów aktywnie współpracował z lewicą akademicką, a jego bliskimi przyjaciółmi byli m.in. Henryk Dembiński oraz Stefan Jędrychowski.

Białkowski był członkiem Polskiej Akademickiej Korporacji Chrześcijańskiej „Conradia”. W latach 1933–1939 pracował w administracji państwowej w Postawach i Głębokiem, gdzie pełnił m.in. rolę wicestarosty. Po rozpoczęciu II wojny światowej jego działalność zawodowa ograniczała się do prac fizycznych w Białymstoku. W 1945 roku przystąpił do Stronnictwa Demokratycznego, a niedługo później został członkiem Tymczasowego Zarządu Wojewódzkiego tej partii w Białymstoku.

Od 1946 do 1948 r. stał na czele Wydziału Administracyjno-Samorządowego Wojewódzkiego Komitetu SD, a do 1949 roku był wiceprzewodniczącym tegoż Komitetu. Następnie zajął podobne stanowisko w WK Warszawskim do roku 1950 i był również członkiem Rady Naczelnej SD. W 1944 roku przyjął obowiązki zastępcy pełnomocnika PKWN na województwo białostockie, a Jerzy Sztachelski pełnił w praktyce rolę wicewojewody. W kwietniu 1945 formalnie został mianowany wicewojewodą, co zajmował do stycznia 1949. W trakcie swojego urzędowania na Podlasiu wielokrotnie pełnił funkcję wojewody, m.in. w wiosnę 1945 i w latach 1947 oraz 1948 do początku 1949 roku.

Jako pełnomocnik rządu ds. nacjonalizacji przemysłu w regionie białostockim, brał czynny udział w wyborach w 1947 roku, gdzie znalazł się na listach tzw. Bloku Demokratycznego. Z rekomendacji SD zdobył mandat radnego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku od 1946 do 1949 roku. W styczniu 1949 r. został wicewojewodą warszawskim, pełniąc tę funkcję aż do zmian w administracji publicznej, które zniosły stanowisko wojewody. W tym czasie był również sekretarzem Miejskiego Komitetu SD w Pruszkowie.

Po zakończeniu swojej kadencji jako wicewojewoda, zajmował się m.in. administracją na Uniwersytecie i Politechnice Warszawskiej, gdzie służył jako zastępca rektora ds. administracyjnych. Przez następne lata kontynuował swoją działalność w partii; w latach 1951–1952 był wiceprzewodniczącym Stołecznego Komitetu SD, a od 1964 roku zasiadał w Stołecznym Sądzie Partyjnym. Wśród jego innych zajęć, znalazł się również wiceprzewodniczący Koła Prawników Dzielnicowego Komitetu SD na Mokotowie.

Białkowski ożenił się z Walerią ze Zdrodowskich, która żyła w latach 1911–1999. Zmarł w 1978 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku mieści się na Cmentarzu Farnym w Białymstoku.

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych osiągnięć Wacława Białkowskiego, jego wkład został dostrzeżony i nagrodzony przez różne instytucje. Przyznane odznaczenia świadczą o jego zaangażowaniu i działalności publicznej.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Srebrny Krzyż Zasługi (8 maja 1946),
• Odznaka „Zasłużonemu Działaczowi Stronnictwa Demokratycznego”,
• Złota Odznaka honorowa „Zasłużony Białostocczyźnie”,
• Odznaka XXV-lecia SD.

---

Oceń: Wacław Białkowski

---