Chona Bobrowicki, znany również pod pseudonimami takimi jak Mojżesz Goldberg, Borys, Grynszpan oraz Śledź, to postać o interesującym życiorysie. Urodził się 11 września 1906 roku w Białymstoku, gdzie również zmarł pod koniec czerwca 1941 roku. Był on aktywnym działaczem, który angażował się w ruchy komunistyczne oraz związkowe, a jego działalność miała swoje korzenie w żydowskim pochodzeniu.
Bobrowicki stanowi przykład osoby, która poświęciła się walce o prawa pracowników oraz ideologię komunistyczną w swoim czasie. Jego życie odzwierciedlało skomplikowane realia społeczno-polityczne, w jakich przyszło mu żyć. Te aspekty sprawiają, że jest to postać wartą zainteresowania i głębszej analizy w kontekście historii Polski oraz Żydów w XX wieku.
Życiorys
Chona Bobrowicki był synem Zachariasza oraz bratem Mojżesza (Mieczysława Mietkowskiego), który pełnił funkcję wiceministra bezpieczeństwa w PRL. Z wykształcenia był krawcem, a jego dalsza historia życiowa wiązała się ściśle z działalnością polityczną.
Już od 1922 roku angażował się w młodzieżową sekcję Związku Zawodowego Krawców w Białymstoku. Jego aktywność mogła być pod wpływem działania brata, co skłoniło go do przystąpienia do Związku Młodzieży Komunistycznej. W ciągu zaledwie trzech lat, w 1925 roku, Bobrowicki został aresztowany za rozpowszechnianie komunistycznej literatury podczas wiecu pierwszomajowego, co podkreśla jego zaangażowanie w ideologię komunistyczną.
W drugiej połowie 1925 roku pełnił funkcję sekretarza Komitetu Miejskiego Komunistycznego Związku Młodzieży Zachodniej Białorusi w Białymstoku. W kolejnych latach jego kariera polityczna rozwijała się, bowiem w 1928 roku został sekretarzem tego komitetu w Wilnie oraz członkiem Komitetu Okręgowego. Na przełomie lat 1928 i 1929 stał się delegatem na I Zjazd KPZB, który odbył się latem pod Orszą. Jednakże jego życie toczyło się również w cieniu więzienia – w grudniu 1928 roku został aresztowany, a w 1929 roku skazany na 6 lat ciężkiego więzienia, po odbyciu których wyszedł na wolność w grudniu 1931 roku.
Po wyjściu na wolność wrócił do Białegostoku, gdzie objął stanowisko sekretarza Związku Zawodowego Krawców. Od 1933 roku działał jako sekretarz okręgowy KPZB w Wilnie, ale 5 lutego 1934 roku ponownie trafił do aresztu. Po swoim zwolnieniu, zgodnie z poleceniem kierownictwa KPZB, wyjechał do ZSRR, gdzie w latach 1934-1935 uczęszczał do szkoły partyjnej KPZB w Mińsku.
Po powrocie do Polski kontynuował swoje zaangażowanie komunistyczne, co doprowadziło do jego kolejnego aresztowania w 1936 roku. Bobrowicki spędził w więzieniu aż do września 1939 roku. Po wybuchu II wojny światowej, w latach 1939–1941, pracował jako oficer milicji sowieckiej w Białymstoku, gdzie zginął po ataku Niemców hitlerowskich na ZSRR w czerwcu 1941 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Paweł Szrot | Michał Chyczewski | Janina Duda (1918–2018) | Henryk Linowski | Aleksander Wolski | Łukasz Prokorym | Janusz Prystrom | Adam Arcimowicz | Anna Raduchowska-Brochwicz | Jadwiga Zubrycka | Elżbieta Kaufman-Suszko | Aleksandr Guriewicz | Adam Niemczewski | Stanisław Jarecki (wojewoda) | Dariusz Boguski | Kazimierz Halicki (polityk) | Stanisław Konstanty Gruszczyński | Tomasz Madras | Luba Kowieńska | Bohdan Józef PaszkowskiOceń: Chona Bobrowicki