Aleksander Wolski

---

Życiorys

Aleksander Wolski, urodzony w żydowskiej rodzinie Abrahama Dyszki oraz Baszewy z Goldwasserów, pozostawał osobą o ciekawym życiorysie. Po wojnie używał imion swoich rodziców jako Adam i Barbara, z d. Goldwasser. W jego aktach osobowych znajdowały się informacje, że jego narodowość to polska, a wyznanie ewangelicko-reformowane. W 1936 roku zakończył edukację na Politechnice Warszawskiej, gdzie zdobył tytuł inżyniera na Wydziale Architektury lub Wydziale Budownictwa Lądowego.

W okresie młodzieńczym aktywnie uczestniczył w Związku Młodzieży Komunistycznej, a na studiach był zaangażowany w działalność „Pochodni” oraz Organizacji Młodzieży Studenckiej „Życie”. Jego kariera rozpoczęła się przy budowie Dworca Głównego w Warszawie, gdzie zdobywał doświadczenie, a następnie pełnił rolę szefa budowy w Fabryce Celulozy w Ławnej pod Grodnem.

W 1939 roku został przewodniczącym Okręgowej Komisji Wyborczej, a następnie dyrektorem oraz głównym inżynierem fabryki w Ławnej. Pełnił także rolę doradcy w Planie Państwowym Białorusi. W 1941 roku został zmobilizowany do Armii Czerwonej, gdzie walczył na froncie II wojny światowej. Po dostaniu się do niewoli udało mu się zbiec, a następnie osiedlił się w Warszawie. Zdecydował się wstąpić do Armii Ludowej, osiągając stopień porucznika.

Wspierał działania wojenne, biorąc aktywny udział w powstaniu warszawskim, gdzie miał szansę działać na Starym Mieście, a korzystał również z kanałów prowadzących do Żoliborza. Po zakończeniu powstania opuścił Warszawę wraz z cywilami lub, będąc ciężko rannym, został ewakuowany do Tworek, skąd następnie trafił na Kielecczyznę.

Od 1945 roku był aktywnym członkiem Polskiej Partii Robotniczej. Po wojnie, w latach 1945-1947, pełnił funkcję dyrektora Departamentu IV Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Po własnej decyzji o rezygnacji, zaangażował się w zakładanie Zakładów Osiedli Robotniczych, w których pracował nad tworzeniem nowych projektów. W latach 1951-1956 zasiadał jako podsekretarz stanu w Ministerstwie Budownictwa Miast i Osiedli oraz Ministerstwie Budownictwa, a od 16 kwietnia 1957 do 7 listopada 1961 pełnił funkcję posła (ambasadora) PRL w Belgii.

Od 1953 roku był członkiem Oddziału Warszawskiego SARP. W 1955 roku został uhonorowany zespołową Nagrodą Państwową II stopnia, doceniającą jego znaczące osiągnięcia oraz wkład w odbudowę i wydobycie wartości artystycznych Starego Miasta w Lublinie.

Ostatecznie zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze A8-4-26.

Ordery i odznaczenia

W życiu Aleksandra Wolskiego wyróżnia się szereg prestiżowych nagród i odznaczeń, które odzwierciedlają jego wkład w życie społeczne oraz polityczne. Poniżej przedstawiamy kilka najważniejszych z nich:

• Order Krzyża Grunwaldu III klasy, przyznany 10 października 1945,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany 28 lutego 1955,
• Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”, przyznana w 1967 roku.

---

Oceń: Aleksander Wolski

---