Chajka Grossman-Orkin to postać niezwykle ważna w historii Izraela i ruchu syjonistycznego. Urodziła się 20 listopada 1919 roku w Białymstoku, a zmarła 26 maja 1996 roku w kibucu Ewron. Jej życie wyznaczały ważne wydarzenia polityczne i społeczne, w których aktywnie brała udział.
W młodości Chajka stała się aktywną działaczką syjonistyczną, angażując się w działalność proklamującą ideę państwa żydowskiego w Europie. Była nie tylko uczestniczką, ale i organizatorą walki o przetrwanie w trudnych czasach, gdy brutalne wydarzenia związane z II wojną światową i Holokaustem dotykały społeczności żydowskiej. Cieszyła się reputacją partyzantki, która walczyła w gettach w Polsce i na Litwie, stając do walki o swoje prawa i wolność.
Życiorys
Chajka Grossman urodziła się w Białymstoku, gdzie jeszcze jako nastolatka dołączyła do Ha-Szomer Ha-Cair, socjalistyczno-syjonistycznego ruchu młodzieżowego, który stał się ważnym punktem w jej życiu. Pełniąc rolę lidera tego ruchu w Polsce, została wysłana do Brześcia Litewskiego, aby zorganizować działalność młodzieżową w tym mieście oraz jego okolicy.
Po rozpoczęciu II wojny światowej przesiedliła się do Wilna, gdzie aktywnie działała w kierownictwie podziemnego Ha-Szomer Ha-Cair. W 1941 roku, po niemieckiej inwazji na Związek Radziecki, powróciła do Białegostoku, gdzie angażowała się w działalność konspiracyjną w getcie. Dzięki podrobionym dokumentom polskim, na nazwisko Halina Woranowicz, miała możliwość przemieszczania się jako kurier między gettami w Białymstoku, Wilnie, Lublinie oraz Warszawie. Dzięki polskiej tożsamości mogła nawiązywać kontakty z formującymi się oddziałami partyzanckimi w lasach Polski i Litwy oraz handlować bronią, dostarczając ją do getta.
W 1943 roku, w czasie powstania białostockiego getta, brała udział w walkach ulicznych. Po pewnym czasie opuściła getto, aby zorganizować pomoc dla ocalałych oraz umożliwić im przedostanie się do grup partyzanckich w okolicznych lasach. Po wojnie zaangażowała się w działalność w Centralnym Komitecie Żydów Polskich, który wspierał liczne społeczności uchodźców i ocalałych Żydów. W 1948 roku została uhonorowana Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy za swoje heroiczne czyny.
W tym samym roku emigrowała do Palestyny, a w 1949 roku napisała książkę „Ludzie podziemia”. Podjęła również kroki osobiste, wychodząc za mąż za Me’ira Orkina i stając się matką pierwszej córki. Została sekretarzem hajfijskiego oddziału Mapam, zjednoczonej partii robotniczej. W latach 1969–1981 oraz 1984–1988 zasiadała w Knesecie jako członkini listy Koalicji Pracy, koncentrując się na kwestiach społecznych oraz prawach kobiet.
10 kwietnia 1977 roku, razem z Jehudą Dranickim, Aharonem Efratem, Eli’ezerem Ronenem, Me’irem Talmim i Dowem Zakinem, opuściła Koalicję Pracy, tworząc nową frakcję Mapam, jednak po dwóch dniach wrócili do Koalicji. W dniu 22 października 1984 roku, wraz z Elazarem Granotem, Amirą Sartani, Wiktorem Szem-Towem, Ja’irem Cabanem oraz Muhammadem Watadem, ponownie opuściła Koalicję, tworząc frakcję Mapam, w której pozostała aż do końca kadencji.
W 1993 roku Chajka Grossman zapadła w śpiączkę, która trwała przez trzy lata. Niestety, zmarła 26 maja 1996 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii społeczności żydowskiej oraz ruchu politycznego w Izraelu.
Przypisy
- a b Mergers and Splits Among Parliamentary Groups. knesset.gov.il. [dostęp 04.12.2017 r.]
- M.P. z 1948 r. nr 43, poz. 192.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Jadwiga Berak | Wiktor Arcimowicz | Adam Rayski | Barbara Łękawa | Lech Rutkowski | Marek Citko | Paul von Lilienfeld-Toal | Stanisław Juchnicki | Witold Wenclik | Zbigniew Zdrojewski (polityk) | Zbigniew Czech (dyplomata) | Sala Burton | Ryszard Kaczorowski | Erwin Hasbach | Pua Rakowska | Krystyna Łukaszuk | Tadeusz Milewski (społecznik) | Jadwiga Zubrycka | Anna Raduchowska-Brochwicz | Adam ArcimowiczOceń: Chajka Grossman