Krzysztof Nitkiewicz to postać, która jest ważna w polskim Kościele katolickim. Urodził się w Białymstoku 17 lipca 1960 roku, co stanowi punkt wyjścia jego bogatej kariery duchownej. Zyskał on uznanie jako duchowny rzymskokatolicki, a także uzyskał tytuł doktora prawa kanonicznego, co potwierdza jego szeroką wiedzę prawną w kontekście Kościoła.
Od roku 2009 pełni funkcję biskupa diecezjalnego sandomierskiego, co świadczy o zaufaniu, jakim obdarzyli go zarówno wierni, jak i hierarchowie Kościoła. Jego działalność w diecezji wzbogaca lokalną wspólnotę religijną i jest przykładem oddania w posłudze kapłańskiej.
Życiorys
Urodziny Krzysztofa Nitkiewicza miały miejsce 17 lipca 1960 roku w Białymstoku. Zakończył naukę w V Liceum Ogólnokształcącym im. Jana III Sobieskiego. W latach 1979–1985 podjął studia w Archidiecezjalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Białymstoku, które zmuszony był przerwać na czas służby wojskowej w Bartoszycach. 19 czerwca 1985 biskup Edward Kisiel udzielił mu sakramentu święceń prezbiteratu. Następnie zdobył magisterium z teologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
W latach 1986–1991 studiował prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, gdzie ukończył naukę z tytułem doktora. W pierwszych latach po święceniach, w okresie 1985–1986, pracował jako wikariusz w parafii św. Antoniego Padewskiego w Sokółce. Podczas studiów doktoranckich w Rzymie, w latach 1986–1989, pełnił rolę duszpasterza Polaków w obozie dla uchodźców w Pavonie.
W latach 1991–1992 funkcjonował jako wiceoficjał Sądu Metropolitalnego w Białymstoku oraz wykładowca prawa kanonicznego w tamtejszym seminarium duchownym. Dodatkowo był katechetą w VI Liceum Ogólnokształcącym w Białymstoku. Po powrocie do Rzymu w 1992 roku, działał jako urzędnik w Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich.
W 2002 roku objął stanowisko podsekretarza tej dykasterii, a rok później został radcą w Najwyższej Radzie Papieskich Dzieł Misyjnych. Połączenie pracy w kongregacji z duszpasterstwem w kościele św. Klemensa na Monte Sacro oraz wśród skautów rzymskich stało się jego codziennością. W lutym 2009 roku został rektorem ormiańskiego kościoła św. Błażeja w Rzymie.
W latach 1995–2008 był postulatorem w procesie beatyfikacyjnym księdza Michała Sopoćki. W 1996 roku otrzymał tytuł kapelana honorowego, a w 2006 roku prałata honorowego Jego Świątobliwości. Również w 2002 roku został kanonikiem gremialnym Białostockiej Kapituły Metropolitalnej.
13 czerwca 2009 roku papież Benedykt XVI powołał go na biskupa diecezjalnego diecezji sandomierskiej. Cztery dni później, 4 lipca 2009, odbyły się jego święcenia biskupie i ingres do bazyliki katedralnej Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu. Głównym konsekratorem był arcybiskup Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polsce, a współkonsekratorami Józef Życiński oraz Sławoj Leszek Głódź. W swoim biskupim zawołaniu przyjął słowa „Misericordias Domini cantabo” (Będę wysławiał Boże Miłosierdzie).
W 2017 roku zwołał III synod diecezji sandomierskiej, który zakończono w 2022 roku. Na poziomie Konferencji Episkopatu Polski objął liczne funkcje, w tym przewodniczącego Zespołu ds. Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną oraz Rady ds. Ekumenizmu. Był także członkiem Kościelnej Komisji Konkordatowej oraz Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych. Dodatkowo, uzyskał miano konsultanta Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych i członka Międzynarodowej Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego pomiędzy Kościołem katolickim a Kościołem prawosławnym.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Grzegorz (Charkiewicz) | Leon Ludwik Jaworowski | Tomasz Miśkiewicz | Andrzej (Borkowski) | Jerzy (Pańkowski) | Miron (Chodakowski) | Stanisław Suchowolec | Andrzej Wierciński (filozof) | Makary (Hrynaszkiewicz)Oceń: Krzysztof Nitkiewicz