Ewa Bondar

---

Życiorys

Ewa Bondar przyszła na świat 26 sierpnia 1922 roku w Białymstoku. Jej przygoda z nauką esperanto rozpoczęła się w 1982 roku, kiedy to miała 60 lat. Wówczas zdobyła certyfikat nauczycielski, który został wydany przez Polski Związek Esperantystów.

W 1985 roku uczestniczyła w seminarium metody Cseha, które prowadziła uznawana nauczycielka Audrey Childs-Mee. Ewa Bondar zaczęła się interesować metodą nauczania stworzoną przez rumuńskiego księdza Andrása Cseha, którą postanowiła wprowadzić do swoich lekcji z esperanto. Już w 1987 roku nawiązała współpracę z Mili van der Horst-Kolińską, przejmując częściowo obowiązki w wyniku śmierci Childs-Mee.

W sierpniu 1989 roku wzięła udział w Światowym Kongresie Esperantystów, który odbył się w Kownie. Ewa prowadziła kursy oraz szkoliła nauczycieli metody Cseha w różnych krajach. Jej działalność obejmowała m.in.: Chiny, Estonię, Finlandię, Francję, Niemcy, Łotwę, Norwegię, Rosję, Litwę, Słowację i Ukrainę. Często angażowała się także w zarządzanie podczas kongresów oraz innych wydarzeń związanych z tą metodą nauczania.

W 2001 roku została uznana za członka honorowego Międzynarodowego Instytutu Esperanto (Internacia Esperanto-Instituto). Działała z pasją także w 2010 roku, przekazując swoje książki w języku esperanto do pierwszej publicznej biblioteki esperanckiej w Białymstoku, w ramach akcji „100 na 100” (100 je 100).

Biografia Ewy Bondar ukazała się w 2017 roku w książce Eda Borsbooma „Kie miozotas memor’”, która przedstawia sylwetki osób, które miały istotny wpływ na rozwój nauki esperanto. Niestety, Ewa Bondar zmarła 27 października 2015 roku w Ełku.

---

Oceń: Ewa Bondar

---