Tomasz Frankowski

---

Życiorys

Kariera juniorska

Tomasz Frankowski już od najmłodszych lat wykazywał pasję do piłki nożnej. W 1984 roku zasłynął z gry w reprezentacji Szkoły Podstawowej nr 10 w Białymstoku. Zespół, w którym występował, zdobył tytuł mistrza podczas turnieju juniorskiego, co pozwoliło na wpisanie jego drużyny na listę treningową w lokalnym Jagiellonii. W ten sposób, w wieku dziesięciu lat, rozpoczął swoją przygodę z białostockim klubem.

Po sześciu latach obficie trenowania, podpisał swój pierwszy kontrakt z Jagiellonią, którego wartość wyniosła 300 tysięcy ówczesnych złotych. W lipcu 1989 roku, podczas turnieju finałowego o Puchar Michałowicza w Koszalinie, zgarnął nagrodę dla najlepszego strzelca, zdobywając siedem goli. Jego trenerem był Ryszard Karalus, pod którego wodzą młodzieżowy zespół Jagiellonii wywalczył mistrzostwo Polski w 1992 roku. Wśród jego kolegów z drużyny byli również późniejsi reprezentanci kraju: Mariusz Piekarski i Marek Citko.

Kariera klubowa

Jagiellonia Białystok

Debiut w ekstraklasie przypadł na 29 sierpnia 1992 roku, gdy zadebiutował w meczu Jagiellonii Białystok z Ruchem Chorzów. Pierwszą bramkę zdobył 7 października tego samego roku, wykorzystując rzut karny w spotkaniu z Szombierkami Bytom.

Nie mogąc się wbić do pierwszej drużyny, jego talent został dostrzeżony przez szkoleniowców francuskiego RC Strasbourg. Wkrótce doszło do porozumienia między klubami, a Jagiellonia pozwoliła na jego wypożyczenie. Ze względu na trudną sytuację finansową białostockiego klubu, odstępne za dziewiętnastolatka obejmowało głównie sfinansowanie sprzętu oraz obozu treningowego dla Jagiellonii we Francji.

Wyjazd do Francji i Japonii

W latach 1993–1996 występował w Strasbourgu, gdzie na początku jego kariera rozwijała się bardzo obiecująco – zdobył 22 bramki w rezerwach i 2 w pierwszym zespole. Jednak jego rozwój został zahamowany przez poważną kontuzję. W 1995 roku wraz z RC Strasbourg zwyciężył w rozgrywkach Pucharu Intertoto.

W 1996 przeniósł się do japońskiego klubu Nagoya Grampus Eight, który wówczas prowadził Arsène Wenger, ale szybko wrócił do Francji. Najpierw występował w trzecioligowym Poitiers FC (kwota odstępnego 150 tys. euro), a po roku trafił do FC Martigues za 350 tys. euro.

Powrót do Polski

Lata 1998–2004

W 1998 roku Tomasz postanowił wrócić do Polski i stał się zawodnikiem Wisły Kraków. Już w swoim pierwszym sezonie w ekstraklasie zdobył tytuł króla strzelców oraz został uznany piłkarzem sezonu, przyczyniając się do mistrzostwa Polski dla Wisły.

Latem przed sezonem 2001/2002 włoska prasa zaczęła spekulować o zainteresowaniu jego osobą ze strony Brescii Calcio, gdzie już grał inny polski reprezentant – Marek Koźmiński. Równocześnie niemieckie media informowały, że przedstawiciele Borussii Mönchengladbach obserwowali Frankowskiego w meczu z Legią Warszawa. Polskie portale donosiły, że cena wyjściowa za jego transfer wynosiła 7 mln marek.

W 100. meczu Tomasza Frankowskiego w najwyższej klasie rozgrywkowej 30 września 2001 roku Wisła Kraków zagrała z Widzewem Łódź.

Podczas spotkania 17 października 2004 roku, w meczu z Odrą Wodzisław, zdobył swoją setną bramkę w polskiej ekstraklasie.

Sezon 2004/2005

W meczu 19. kolejki przeciwko Amice Wronki, w którym Wisła Kraków wygrała 1:0, doznał kontuzji. Na początku zakładano, że może to być ponowna kontuzja lewego mięśnia przywodziciela, która wyeliminowała go z gry na pół roku w 2002 roku. Na szczęście uraz nie był tak groźny i po dwóch dniach powrócił do treningów.

W kwietniu 2005 roku odrzucił doniesienia mediów sugerujące, że słabe wyniki Wisły to rezultat sabotowania drużyny przeciwko trenerowi Vernerowi Ličce. Przyznał, że drużyna jest w słabszej formie. W następnym meczu Wisła pokonała Zagłębie Lubin 6:0, co zdementowało wszelkie wcześniejsze plotki, a Frankowski zdobył dwie bramki.

Cztery dni później zdobył zwycięskiego gola w derbach Krakowa, co było jego pierwszym triumfem przeciwko Cracovii. 10 maja 2005 roku, w wywiadzie dla „Przeglądu Sportowego”, prezes Wisły, Janusz Basałaj, ogłosił rozpoczęcie negocjacji dotyczących transferu Macieja Żurawskiego i Tomasza Frankowskiego do Austrii Wiedeń. Cena transferowa ustalona przez klub wynosiła 4 mln euro. Janusz Basałaj zasugerował, że decyzja zawodnika o wyjeździe była spowodowana chęcią zarobienia większych pieniędzy przed zakończeniem kariery w ciągu kilku następnych lat. Ostatecznie w czerwcu, włoska „La Gazzetta dello Sport” podała informację o chęci ACF Fiorentina na pozyskanie Polaków: Kamila Kosowskiego, Macieja Żurawskiego i Tomasza Frankowskiego. Zainteresowanie ze strony Włochów wzbudziły jego gole zdobyte w eliminacjach do mistrzostw świata.

W okresie transferowym Frankowski nie prezentował się najlepiej, nie strzelając bramek w pięciu kolejnych meczach. Nieskuteczność przełamał w ostatnim ligowym meczu sezonu, kończąc go z dorobkiem 25 bramek i tytułem króla strzelców.

Sezon 2005/2006

Na początku sezonu wyraził swoje opinie dotyczące letnich zmian w klubie; nowym prezesem został Zdzisław Kapka, a trenerem Jerzy Engel. Negatywnie ocenił zwolnienie Henryka Kasperczaka, uważając, że nie było łatwo poukładać drużynę w stylu gracze.

W lipcu Frankowski został mianowany nowym kapitanem Wisły Kraków. W pierwszym meczu sezonu z Górnikiem Łęczna nie zdobył bramki. W drugiej kolejce przeżył swój sukces, strzelając w meczu z GKS Bełchatów (3:0). W trzeciej kolejce przeciwko Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski dwukrotnie umieścił piłkę w siatce, a mecz zakończył się wynikiem 4:2.

Spotkanie z Panathinaikosem AO, w którym jego drużyna wygrała 3:1 w pierwszym meczu o awans do fazy grupowej Ligi Mistrzów, przyniosło mu satysfakcję, ale w rewanżu zespół przegrał, co spowodowało frustrację u napastnika, który stracił motywację do dalszej gry w Polsce. 27 sierpnia 2005 roku zagrał swój ostatni mecz w barwach Wisły Kraków przeciwko Odrze Wodzisław, strzelając bramkę w 90. minucie, która zapewniła remis.

Wkrótce uzyskał zgodę na transfer od właściciela Wisły, Bogusława Cupiała. U zainteresowania Polakiem wyrażały kluby hiszpańskie Levante UD i Elche CF oraz angielskie Stoke City. Najsilniej zabiegały o niego kluby hiszpańskie, co skutkowało jego transferem do Elche, hvor Wisła uzyskała za niego 1,4 mln euro.

Drugi wyjazd za granicę

Elche CF

Tomasz Frankowski został zaprezentowany w barwach Elche 1 września 2005 roku. Już wkrótce między klubem a zawodnikiem powstały nieporozumienia, gdyż w mediach zaczęły krążyć plotki o kontrakcie wstępnym z Levante, co skutkowało interwencją w hiszpańskiej federacji. Szybko jednak wyjaśniono tę sprawę, a Tomasz zaznaczył, że Wisła otrzymała dwie oferty: 900 tys. euro od Elche i 1,2 mln euro od Levante.

Na prośbę zawodnika, właściciel Wisły zdecydował się na transfer do Elche, a Tomasz zobowiązał się do przekazania Wiśle dodatkowych 50 tys. euro. źródło. Zatem całkowita kwota transferowa wyniosła 950 tys. euro, która mogła być zwiększona o 250 tys. euro w przypadku awansu Elche do Primera División. Trener zespołu był zadowolony z pozyskania Frankowskiego, który miał odegrać ważną rolę w taktyce drużyny.

Frankowski zadebiutował w Elche i od razu zdobył swoją pierwszą bramkę. W meczu z Polideportivo Ejido, zagrał w 55. minucie, a w 68. minucie zdobył bramkę. W kolejnym meczu również strzelił gola. Hiszpańskie media twierdziły, że obok Ikechukwu Uche był najlepszym graczem w drugiej lidze.

W grudniu wykazał frustrację z powodu braku goli, ponieważ na boisku nie była mu łatwo, co wpłynęło na jego formę. Hat-trick zdobył w meczu z Numancią, a kolejne gole w derbowym pojedynku przeciwko Hérculesowi. 18 grudnia zdobył osiem bramek w Hiszpanii.

Na początku stycznia 2006 roku pojawiały się informacje o zainteresowaniu jego osobą ze strony Wolverhampton Wanderers. Elche odrzuciło ofertę, ale klub przyznał, że nie zamierza sprzedawać kluczowego zawodnika w drużynie. Później zaś zagraniczne kluby, takie jak Tottenham, również monitorowały jego występy.

Ostatecznie udało mu się zdobyć osiem bramek w 14 meczach w Elche CF.

Wolverhampton Wanderers i CD Tenerife

25 stycznia 2006 roku podpisał dwuipółletni kontrakt z Wolverhampton. Z trenerem Glenna Hoddle’a, mającym nadzieję na awans do Premier League, widział go jako kluczowego gracza w drużynie. Frankowski zadebiutował w meczu przeciwko Manchesterowi United oraz grał również w meczu ligowym z Leicester, ale zaczął mieć problemy ze zdobywaniem goli oraz wpisywaniem się na listę strzelców.

Ogłosił, że jego aklimatyzacja trwa zbyt długo, co oraz brak formy powodował, że stał się rezerwowym. W rezultacie, Wolverhampton zdecydowało się wypożyczyć napastnika do CD Tenerife, gdzie w swoim drugim występie zdobył pierwszego gola.

Po wypożyczeniu do CD Tenerife powrócił do Wolverhampton, ale 31 sierpnia 2007 roku jego kontrakt został rozwiązany. Od tego momentu stał się wolnym zawodnikiem, a zainteresowanie wyraził m.in. Lech Poznań, jednak klub uznał, że potrzebuje młodszych graczy.

Chicago Fire

Przed podpisaniem umowy z Chicago Fire, dzień po udanym meczu sparingowym z Columbus Crew, w którym zdobył dwa gole, strony doszły do porozumienia. 19 lutego 2008 roku podpisał roczny kontrakt z amerykańskim klubem z opcją przedłużenia na kolejne dwa lata. Tomasz dołączył do grona polskich reprezentantów w drużynie z Chicago.

Debiutował w MLS 29 marca, a w swoim pierwszym występie na własnym boisku zdobył dwa gole przeciwko New England Revolution. Wyraził żal, że został zdjęty z boiska przez trenera już na przerwę.

Niestety, wkrótce popadł w konflikt z trenerem Denisem Hamlettem, co skończyło się jego coraz rzadszymi występami w pierwszym składzie. Po pięciu występach, które nie przyniosły mu goli, zapowiedział powrót do Polski i stał przed decyzją zakończenia kariery lub gry w polskiej lidze. 26 listopada 2008 roku jego umowa z Chicago Fire została rozwiązana.

Powrót do Jagiellonii Białystok

Sezon 2008/2009

Wiele klubów z Polski było zainteresowanych piłkarzem, w tym Górnik Zabrze, gdzie trenerem był jego były trener z Wisły Kraków – Henryk Kasperczak, oraz Polonia Warszawa. Ostatecznie, 23 grudnia 2008 roku, podpisał dwuletni kontrakt z drużyną, z której pochodził – Jagiellonią Białystok. Jego celem było pomóc klubowi w utrzymaniu się w lidze.

Frankowski zadebiutował w pierwszym meczu rundy wiosennej przeciwko Arce Gdynia, zdobywając dwie bramki i prowadząc zespół do zwycięstwa 3:0. W grudniu jego gol został nagrodzony tytułem bramki roku w plebiscycie „Piłkarskie Oscary”, zorganizowanym przez Canal+.

Po meczu z ŁKS-em, w którym zdobył dwa gole, młody napastnik wzbił się na jedenastą pozycję w klasyfikacji strzelców polskiej ligi, z łącznym dorobkiem 121 goli w ekstraklasie.

Mecz z Wisłą Kraków, w którym zagrał 11 kwietnia 2009 roku, wzbudził duże zainteresowanie, ponieważ był to jego pierwszy występ w Krakowie po opuszczeniu zespołu mistrza kraju. Frankowski był neutralnie witany przez publiczność, ale w meczu doznał urazu żeber w wyniku starcia z Marcinem Baszczyńskim, co zmusiło go do opuszczenia kolejnego meczu z Ruchem Chorzów po kilkunastu minutach.

W kolejce między Jagiellonią a Polonią Warszawa, zwyciężonej 2:1, zdobył jedną z bramek, co było 100. golem Jagiellonii w ekstraklasie. Dodatkowo zdobył 122. gola w swojej karierze, co umiejscowiło go na 10. pozycji, obok Jerzego Podbrożnego w klasyfikacji najlepszych strzelców historii polskiej ligi.

Wiosną sezonu 2008/2009 Tomasz wystąpił w każdym spotkaniu, zdobywając 6 goli oraz notując 3 asysty. Jagiellonia uplasowała się na dziewiątym miejscu.

Sezon 2009/2010

Jagiellonia rozpoczęła sezon z dziesięcioma ujemnymi punktami z powodu kar za korupcję. Tomasz Frankowski w meczu inaugurującym zdobył bramkę, co spotkanie zakończyło się jego zwycięstwem. Drugą bramkę zdobył w meczu przeciwko Koronie Kielce.

Mecz z Wisłą Kraków 29 sierpnia 2009 roku był dwusetnym, pełnym emocji dla Frankowskiego. Także zdobył gola w spotkaniu z Lechem Poznań. Jagiellonia w nim pokazała ambitną grę, a Polak strzelił cztery bramki.

W meczu 12. kolejki zdobył bramkę dającą zwycięstwo drużynie nad Polonią Warszawa, a 3 listopada w meczu ćwierćfinałowym Pucharu Polski z Arką Gdynia strzelił dwie bramki z rzutów karnych. Zwycięstwo pozwoliło Jagiellonii awansować do ćwierćfinału.

Jagiellonia zajęła dziesiąte miejsce na koniec rundy jesiennej. Tomasz został uznany najlepszym piłkarzem drużyny.

Sezon 2010/2011

Pierwszy mecz w nowym sezonie zagrał w eliminacjach Ligi Europy przeciwko Arisowi Saloniki. W Superpucharze, który zagrano 1 sierpnia, zdobył bramkę, zdobywając pierwsze trofeum w historii klubu 83 minucie tej rywalizacji. W III rundzie Ligi Europy w rewanżowym meczu Jagiellonia zremisowała, a sam Frankowski w jego zespole nie zdołał przeprowadzić akcji, w wyniku której klub odpadł z rozgrywek.

Pierwsza bramka w lidze padła w drugiej kolejce, gdy zdobył dwa gole przeciwko GKS Bełchatów. Jagiellonia zwyciężyła 3:1, a w kolejnych meczach Frankowski strzelał, co wskazało jego wzrost na pierwszej pozycji w klasyfikacji strzelców.

Przyczynił się również do wygranej z Lechem Poznań, co jest momentem, kiedy Jagiellonia po raz pierwszy prowadzi w ekstraklasie.

Frankowski do zaczął zdobywać kolejne bramki. Spotkania 9., 10. oraz 11. kolejki także przyniosły mu bramki. Gola z meczu z Polonią Bytom zaliczył i w kolejnym spotkaniu nie odpuszczał. Dobrze zagrał z Widzewem Łódź.

W sezonie tym zdobył 14 bramek i 4 asysty, co osiągając tytuł króla strzelców. 21 października podpisał nowy kontrakt do końca 2011/2012 sezonu, obiecując walkę o wysokie miejsce.

Sezon 2011/2012

6 sierpnia 2011 roku zdobył swoją 150. bramkę w meczu z Lechią Gdańsk, w drugiej kolejce, w którym gospodarze wygrali 2:1. W 22 października, zdobył 156. bramkę, co pozwoliło na wyprzedzenie Włodzimierza Lubańskiego w klasyfikacji Klubu 100.

Sezon 2012/2013

6 kwietnia 2013, w meczu z Pogonią Szczecin, zdobijając swojego 168. gola w ekstraklasie, awansował na 3. miejsce w Klubu 100, wyrównując z Gerardem Cieślikiem.

29 maja 2013 roku ogłosił zakończenie kariery piłkarskiej, decydując się na pożegnanie z boiska w meczu z Ruchem Chorzów, 2 czerwca 2013 roku. Żegnał się przy aplauzie kibiców.

Kariera reprezentacyjna

Reprezentacyjną przygodę rozpoczął w 1991 roku, a jego pierwszy mecz w kadrze U-16 odbył się 28 kwietnia 1999 roku. Udzielił się w reprezentacjach młodzieżowych, grając w U-16 (5 meczów, 2 gole), U-17 (8 meczów, 2 gole) oraz U-18 (3 mecze, 2 gole).

Jego dobre występy w Wiśle Kraków skusiły selekcjonera Janusza Wójcika do powołania do kadry seniorów na mecz z Czechami. W latach 1999-2000 rozegrał jeszcze trzy mecze, a 15 listopada 2000 roku strzelił bramkę przeciwko Islandii. Szybko stracił miejsce w reprezentacji na skutek krytyki trenerów, którzy uważali go za nieprzydatnego do drużyny.

Jednak Paweł Janas przywrócił go w 2004 roku do narodowej kadry. Podczas eliminacji do mundialu zdobył dla drużyny 7 bramek, a po meczu z Walią 13 października 2004 roku, w którym odniósł zwycięstwo, nastąpiła reakcja – coach walijskiej reprezentacji Mark Hughes podał się do dymisji.

Jako piłkarz Polski wystąpił w 22 meczach, zdobywając 10 bramek. Jego zasługi widniały na mundialu w Niemczech, gdzie drużyna awansowała, pomimo braku powołania do składu na finały, co wywołało falę krytyki ze strony mediów i kibiców.

Po mistrzostwach powołano go na mecz z Danią oraz eliminacyjne starcia do mistrzostw Europy. Ostatnie spotkanie w kadrze rozegrał 2 września 2006 roku przeciwko Finlandii.

Działalność zawodowa i publiczna

W czerwcu 2009 roku Tomasz Frankowski, wspólnie z Mirosławem Szymkowiakiem oraz Markiem Koniecznym, założył Akademię Piłkarską 21 im. Henryka Reymana.

Po nieudanym okresie kibice reprezentacji zaczęli mówić o jego pomocy selekcjonerowi Franciszkowi Smudzie, co skutkowało jego angażem jako trenera napastników w sztabie kadry, które zakończyły się po odejściu Smudy.

W 1993 roku Frankowski, nie kończąc Technikum Budowlanego, wyjechał do Francji, lecz w 2011 roku udało mu się zdać maturę. Po podjęciu studiów w WSAP Białystok, został także członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego w wyborach prezydenckich.

Przystąpił do Platformy Obywatelskiej oraz urządził się jako kandydat Koalicji Europejskiej w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 roku, uzyskując mandat z 125 845 głosami. Niestety, ubiegając się o reelekcję w 2024 roku, musiał zadowolić się 88 190 głosami.

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

W poniższym zestawieniu przedstawione są wyniki Tomasza Frankowskiego w wyborach ogólnopolskich, które mają kluczowe znaczenie dla analizy jego kariery politycznej.

Rok wyborów	Nazwa komitetu		Organizacja	Okręg wyborczy	Wynik głosowania
2019	_	Koalicja Europejska	Parlament Europejski IX kadencji	nr 3	125 845 (15,87%)
2024	_	Koalicja Obywatelska	Parlament Europejski X kadencji		88 190 (12,83%)

Statystyki

W tej sekcji przedstawione są istotne dane dotyczące kariery Tomasza Frankowskiego, w tym szczegółowe statystyki związane z jego występami.

Klub	Sezon	Liga	Ligi krajowe		Puchary krajowe		Puchary kontynentalne		Łącznie
			Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki
Jagiellonia Białystok	1991/1992	I Liga	3	0	1	1	–		4	1
	1992/1993	Ekstraklasa	9	1	0	0	–		9	1
RC Strasbourg (rezerwy)	1993/1994	National 2	30	22	–		–		30	22
RC Strasbourg	1994/1995	Ligue 1	10	2	1	0	–		11	2
	1995/1996	Ligue 1	11	0	2	1	4	0	17	1
Nagoya Grampus Eight	1996	J-League	7	1	_	_	_	_	7	1
Poitiers FC	1996/1997	Championnat National	32	22	1	1	–		33	23
FC Martigues	1997/1998	Ligue 2	19	5	2	0	–		21	5
Wisła Kraków	1998/1999	Ekstraklasa	29	21	2	1	6	1	37	23
	1999/2000	Ekstraklasa	26	17	10	3	–		36	20
	2000/2001	Ekstraklasa	28	18	8	3	6	5	42	26
	2001/2002	Ekstraklasa	26	9	16	9	7	2	49	20
	2002/2003	Ekstraklasa	12	6	3	1	0	0	15	7
	2003/2004	Ekstraklasa	22	15	1	0	7	5	30	20
	2004/2005	Ekstraklasa	26	25	7	3	5	7	38	35
	2005/2006	Ekstraklasa	4	4	–		2	1	6	5
Elche CF	2005/2006	Segunda División	14	8	0	0	–		14	8
Wolverhampton	2005/2006	Championship	16	0	1	0	–		17	0
	2006/2007	Championship	0	0	1	0	–		1	0
CD Tenerife (wyp.)	2006/2007	Segunda División	19	3	0	0	–		19	3
Chicago Fire	2008	MLS	17	2	1	0	–		18	2
Jagiellonia Białystok	2008/2009	Ekstraklasa	13	6	–		–		13	6
	2009/2010	Ekstraklasa	30	11	6	4	–		36	15
	2010/2011	Ekstraklasa	29	14	3	1	2	0	34	15
	2011/2012	Ekstraklasa	25	15	0	0	2	1	27	16
	2012/2013	Ekstraklasa	23	6	2	1	–		25	7
Suma	Jagiellonia Białystok		132	53	12	7	4	1	148	61
Suma	RC Strasbourg		21	2	3	1	4	0	28	3
Suma	Wisła Kraków		173	115	47	20	33	21	253	156
Suma	Wolverhampton		16	0	2	0	–		18	0

Mecze w reprezentacji

Łącznie, zawodnik ten zaprezentował się w 22 meczach, z czego 13 stanowiły spotkania towarzyskie, a 9 to mecze o punkty. Jego osiągnięcia w tym czasie to 14 zwycięstw, 1 remis oraz 7 porażek, a także zdobyte 10 goli.

Reprezentacja Polski – Występy
L.p.	Data	Miejsce	Gospodarz	vs	Gość	Wynik	Grał	Uwagi
1.	28 kwietnia 1999	Warszawa	Polska	–	Czechy	2:1	od 65′	mecz towarzyski, wprowadzony za Mirosława Trzeciaka
2.	4 czerwca 1999	Warszawa	Polska	–	Bułgaria	2:0	od 59′	eliminacje do Euro 2000, wprowadzony za Artura Wichniarka
3.	4 czerwca 2000	Lozanna	Holandia	–	Polska	3:1	od 82′	mecz towarzyski, wprowadzony za Pawła Kryszałowicza
4.	15 listopada 2000	Warszawa	Polska	–	Islandia	1:0	od 46′	mecz towarzyski, wprowadzony za Emmanuela Olisadebe
5.	9 października 2004	Wiedeń	Austria	–	Polska	1:3	od 67′	eliminacje do MŚ 2006, wprowadzony za Grzegorza Rasiaka
6.	13 października 2004	Cardiff	Walia	–	Polska	2:3	od 60′	eliminacje do MŚ 2006, wprowadzony za Piotra Włodarczyka
7.	17 listopada 2004	Paryż	Francja	–	Polska	0:0	do 81′	mecz towarzyski, zmieniony przez Grzegorza Rasiaka
8.	9 lutego 2005	Grodzisk Wielkopolski	Polska	–	Białoruś	1:3	do 67′	mecz towarzyski, zmieniony przez Grzegorza Rasiaka
9.	25 marca 2005	Warszawa	Polska	–	Azerbejdżan	8:0	do 67′	eliminacje do MŚ 2006, zmieniony przez Andrzeja Niedzielana
10.	27 marca 2005	Warszawa	Polska	–	Irlandia Północna	1:0	90′	eliminacje do MŚ 2006
11.	29 maja 2005	Szczecin	Polska	–	Albania	1:0	do 46′	mecz towarzyski, zmieniony przez Andrzeja Niedzielana
12.	4 czerwca 2005	Baku	Azerbejdżan	–	Polska	0:3	do 57′	eliminacje do MŚ 2006, zmieniony przez Andrzeja Niedzielana
13.	15 sierpnia 2005	Kijów	Polska	–	Serbia	3:2	do 46′	mecz towarzyski, zmieniony przez Sebastiana Milę
14.	17 sierpnia 2005	Kijów	Polska	–	Izrael	3:2	do 34′	mecz towarzyski, zmieniony przez Sebastiana Przyrowskiego
15.	7 września 2005	Warszawa	Polska	–	Walia	1:0	od 46′	eliminacje do MŚ 2006, wprowadzony za Grzegorza Rasiaka
16.	12 października 2005	Manchester	Anglia	–	Polska	2:1	od 39′	eliminacje do MŚ 2006, wprowadzony za Macieja Żurawskiego
17.	13 listopada 2005	Barcelona	Ekwador	–	Polska	0:3	90′	mecz towarzyski
18.	1 marca 2006	Kaiserslautern	USA	–	Polska	1:0	do 62′	mecz towarzyski, zmieniony przez Andrzeja Niedzielana
19.	2 maja 2006	Bełchatów	Polska	–	Litwa	1:0	90′	mecz towarzyski
20.	14 maja 2006	Wronki	Polska	–	Wyspy Owcze	4:0	do 24′	mecz towarzyski, zmieniony przez Marka Saganowskiego
21.	16 sierpnia 2006	Odense	Dania	–	Polska	2:0	90′	mecz towarzyski
22.	2 września 2006	Bydgoszcz	Polska	–	Finlandia	1:3	do 74′	eliminacje do Euro 2008, zmieniony przez Łukasza Gargułę

Sukcesy

Drużynowe

Tomasz Frankowski osiągnął szereg znaczących sukcesów na poziomie klubowym i reprezentacyjnym, które zajmują istotne miejsce w historii polskiego futbolu.

• RC Strasbourg zdobył Puchar Intertoto w 1995 roku,
• Wisła Kraków cieszyła się z Mistrzostwa Polski pięć razy: w 1999, 2001, 2003, 2004 oraz 2005 roku,
• W tym samym klubie zdobył dwa razy Puchar Polski, w latach 2002 i 2003,
• Puchar Ligi Polskiej przypadł mu również w 2001 roku,
• Dodatkowo w 2001 roku zdobył Superpuchar Polski,
• Jagiellonia Białystok, w której również grał, zdobyła Puchar Polski w 2010 roku,
• Również w 2010 roku zdobył Superpuchar Polski z Jagiellonią,
• W reprezentacji Polski zdobył Memoriał Walerego Łobanowskiego w 2005 roku.

Oprócz sukcesów drużynowych, Frankowski osiągnął także wiele indywidualnych wyróżnień. Jest czterokrotnym królem strzelców, z czego trzy tytuły zdobył w barwach Wisły Kraków w latach 1999, 2001 oraz 2005, a jeden w Jagiellonii Białystok w 2011 roku. Dodatkowo w 2004 roku został uhonorowany tytułem „Ligowca Roku” w prestiżowym plebiscycie „Piłki Nożnej”.

---

Oceń: Tomasz Frankowski

---