Michał Łaszewicz


Michał Łaszewicz, urodzony 24 sierpnia 1977 roku w Białymstoku, to wszechstronny artysta, który zdobył uznanie jako chórmistrz, kompozytor, dyrygent oraz aranżer. Jest także nauczycielem akademickim, co podkreśla jego zaangażowanie w rozwój edukacji muzycznej.

W swojej karierze Michał Łaszewicz ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Białymstoku oraz Państwowe Szkoły Muzyczne I i II stopnia w tym samym mieście. Kontynuował swoją edukację na Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu, gdzie zdobył solidne podstawy do późniejszej kariery artystycznej.

Z Teatrem Muzycznym w Poznaniu współpracuje od 1996 roku. Jego pierwszy kontakt z muzyką teatralną miała miejsce w 1995 roku, kiedy to stworzył muzykę do młodzieżowego musicalu "Matura z polskiego" (reżyseria Sebastian Chondrokostas), który został wystawiony w Teatrze Dramatycznym im. A. Węgierki w Białymstoku. Od tego czasu, jego twórczość rozwinęła się w różnorodne formy i gatunki muzyczne.

Jako autor muzyki dla Teatru Muzycznego w Poznaniu stworzył wiele spektakli, w tym:

  • bajkę muzyczną "Pinokio" (2003) – reżyseria Daniel Kustosik,
  • musical "Piękna i Bestia" (2004) – reżyseria Daniel Kustosik,
  • musical "Ach, Ameryka!" (2008) – reżyseria Władysław Janicki,
  • musical "Królowa Śniegu" (2011) – reżyseria i libretto Artur Romański,
  • bajkę muzyczną "Pchła Szachrajka" (2005) – współautorstwo, reżyseria Arnold Pujsza,
  • musical "Nestory" (2017) – reżyseria Marek Chojnacki,
  • musical "Beznudna wyspa" (2018) – reżyseria Marek Chojnacki.

Współpracował również z Teatrem Animacji w Poznaniu, tworząc między innymi:

  • „Moje – nie moje” (2007) – reżyseria Władysław Janicki,
  • „Pastorałka dla Woła i Osła” (2009) – reżyseria Artur Romański,
  • musical „Calineczka” (2012) – reżyseria i libretto Artur Romański,
  • „Bajka o Misiu i Myszce” (2013) – reżyseria Artur Romański,
  • „Molier” (2015) – współautorstwo, reżyseria Neville Tranter,
  • „Odlot” (2017) – reżyseria Janni Younge.

Michał Łaszewicz był także autorem projektów dla Teatru Polskiego w Poznaniu, w tym:

  • „Extravaganza o miłości” (2016) – reżyseria Joanna Drozda,
  • „Extravaganza GanzeGala” (2016) – reżyseria Joanna Drozda,
  • „Extravaganza o władzy” (2017) – reżyseria Joanna Drozda,
  • „PePePe” (2018) – reżyseria Joanna Drozda,
  • „LaLaLa” (2019) – reżyseria Joanna Drozda,
  • „Extravaganza o religii” (2022) – reżyseria Joanna Drozda.

Wśród jego osiągnięć znajduje się także praca dla Teatru „Syrena” w Warszawie oraz Białostockiego Teatru Lalek, gdzie stworzył m.in.:

  • „Nogi Syreny” (2019) – reżyseria Joanna Drozda,
  • „Dzikie serce” (2019) – reżyseria Janni Younge,
  • „Hotel Ritz. Musical” (2022) – reżyseria Joanna Drozda.

Pracował również w Teatrze Rampa na Targówku w Warszawie, gdzie jego dzieło „40-latek. Warszawski musical” (2023) zostało zrealizowane pod kierownictwem Joanny Drozdy. Dodatkowo, dla Lubuskiego Teatru im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, stworzył spektakle takie jak „Pinokio” (2001) – reżyseria Daniel Kustosik.

Michał Łaszewicz zaaranżował także muzykę do wielu musicali dla Teatru Muzycznego w Poznaniu, w tym „Jedzie Rewizor”, „Bal z Szekspirem”, „Nie ma jak lata 20., lata 30.” (współautor) oraz liczne utwory wykorzystywane w koncertach. Jako kierownik muzyczny brał udział w produkcjach takich jak „Ania z Zielonego Wzgórza” i „My Fair Lady”.

Interesuje się także tworzeniem muzyki do filmów animowanych, w tym do „3, 2, 1, Trakt!” w reżyserii Adama Pleskaczyńskiego, gdzie napisał piosenkę „O Królewsko-Cesarskim Trakcie”, która stała się nieformalnym hymnem dla młodzieżowej instytucji poznańskiej.

Michał Łaszewicz to artysta, który współpracował z wieloma teatrami, orkiestrami i chórami. Jego aranżacje były prezentowane w ramach festiwalu „Transatlantyk” w Poznaniu, a jego Chór Teatru Muzycznego ma swój wkład w kulturalne życie Poznania i regionu. Michał jest także zaangażowany w badania nad prawosławnym śpiewem liturgicznym w obszarze kulturowym wschodniej Słowiańszczyzny, pełniąc funkcję dyrektora artystycznego Projektu „Partes” oraz męskiego Kameralnego Zespołu Śpiewu Cerkiewnego „Partes”.

Przypisy

  1. Pinokio, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 15.01.2018 r.]

Oceń: Michał Łaszewicz

Średnia ocena:4.75 Liczba ocen:25