Henryk Bekker

---

Życiorys

Henryk Bekker był synem Abrama i Heleny z d. Wajnberg. Po ukończeniu szkoły średniej w Białymstoku, zdecydował się na studia na politechnice w Monachium, które zakończył zdobyciem tytułu inżyniera budownictwa. Zawarł małżeństwo i doczekał się jednego potomka. Wkrótce po ukończeniu edukacji założył własną firmę budowlaną, którą prowadził do 1939 roku.

Od połowy lat dwudziestych aktywnie uczestniczył w życiu żydowskiej społeczności Lublina. Wchodził w skład Towarzystwa Popierania Produkcji Ludności Żydowskiej w Polsce oraz Towarzystwa Opieki Zdrowotnej. Ponadto, jego rola znacznie wzrosła, kiedy został liderem lokalnych struktur Żydowskiej Partii Ludowej i udało mu się zostać wybranym do lubelskiej rady miejskiej w 1927 roku, a w 1929 roku otrzymał reelekcję i piastował mandat aż do momentu wprowadzenia przez władze sanacyjne zarządu komisarycznego w mieście. W grudniu 1936 roku objął stanowisko przewodniczącego rady gminy żydowskiej w Lublinie.

W styczniu 1940 roku, kilka miesięcy po rozpoczęciu niemieckiej okupacji, Bekker został wybrany na przewodniczącego lubelskiego Judenratu. Jak pisze Tadeusz Radzik, do swoich zadań podchodził w sposób „bardzo ideowy”, nie angażując się w kolaborację ani nie wykorzystując swojego stanowiska dla osobistych korzyści. W maju 1940 roku, z ramienia Rady Żydowskiej, wszedł w skład rady szpitalnej, która nadzorowała pracę szpitala żydowskiego. Dnia 1 czerwca 1940 roku, pełniąc funkcję prezesa Judenratu, został przewodniczącym Wydziału Zamiejscowych Obozów Pracy, gdzie jego zadaniem była opieka nad osobami przebywającymi w obozach pracy w Bełżcu i Tyszowcach oraz organizowanie dobrowolnego zaciągu robotników do prac rolnych. Na tym stanowisku starał się nieść pomoc Żydom przetrzymywanym w obozach w dystrykcie lubelskim.

Przypuszczalnie aż do końca marca 1942 roku mieszkał poza obszarem getta, w domu przy ul. Bernardyńskiej 24.

Nocą z 16 na 17 marca 1942 roku Niemcy przystąpili do likwidacji getta lubelskiego. Pierwsza faza tej akcji trwała do 28 lub 29 marca. W tym czasie do obozu zagłady w Bełżcu wywieziono około 18 tysięcy Żydów z Lublina, a co najmniej tysiąc osób zostało zastrzelonych. 31 marca deportacje wznowiono. Tego dnia, SS-Hauptsturmführer Hermann Worthoff zwołał nadzwyczajne posiedzenie Judenratu, podczas którego ogłosił, że z powodu zmniejszenia liczby mieszkańców także skład Judenratu musi być zredukowany z 24 do 12 osób. Wśród osób, które miały zostać usunięte, znalazł się również Bekker. Niemcy zapewnili mu, że obejmie kierownicze stanowisko w nowym miejscu osiedlenia. W rzeczywistości jednak wraz z rodziną został wywieziony do Bełżca, gdzie poniósł śmierć.

---

Oceń: Henryk Bekker

---