Paweł Głażewski

---

Kariera amatorska

Paweł Głażewski to wybitna postać w polskim boksie amatorskim, który zdobył tytuł trzykrotnego Mistrza Polski seniorów w latach 2005, 2006 oraz 2008. Jego kariera w boksie młodzieżowym również zasługuje na uwagę, gdyż zdobył mistrzostwo kraju cztery razy.

W całym swoim dorobku stoczył 190 walk, z czego 162 wygrał, 26 przegrał, a 2 zakończyły się remisem. Te imponujące statystyki świadczą o jego talentach i determinacji.

Był on także zawodnikiem Hetmana Białystok, co dodatkowo podkreśla jego związki z lokalnym środowiskiem sportowym.

Kariera zawodowa

14 grudnia 2008 roku, Paweł Głażewski stoczył swoją pierwszą walkę na zawodowym ringu. W trzeciej rundzie pokonał przez techniczny nokaut Słowaka, Miroslava Kvockę. To był początek jego kariery boksera, która z każdym pojedynkiem przynosiła mu nowe wyzwania oraz sukcesy.

31 maja 2009 roku, podczas piątej zawodowej walki, Głażewski zademonstrował swoje umiejętności, zwyciężając Łotysza, Martinsa Kukulsa w piątej rundzie również przez techniczny nokaut. W tym pojedynku stawką był międzynarodowy tytuł Interkontynentalnego Mistrza Krajów Bałtyckich pod auspicjami Baltic Boxing Union.

25 października 2009 roku, obronił po raz pierwszy pas federacji Boxing Baltic Union International, pokonując na punkty Kameruńczyka Leo Tchoulę w emocjonującej, sześciu rundowej walce. Kolejny raz, 7 marca 2010, Głażewski udowodnił swoją dominację, wygrywając na punkty z Francuzem Martiala Bella Oleme po ośmiu rundach, co było drugą obroną jego tytułu w federacji BBU.

18 sierpnia 2010 roku, Paweł Głażewski zdobył prestiżowy pas WBC Baltic Silver oraz tytuł międzynarodowego mistrza Polski w wadze półciężkiej, pokonując jednogłośnie na punkty Francuza, Abdelkadera Benzinię. W tym zaciętym pojedynku rywal Głażewskiego trzykrotnie padł na deski, lecz każdorazowo podnosił się, aby kontynuować walkę. Początkowo przeciwnikiem Polaka miał być Kameruńczyk Bernard Donfack, lecz na krótko przed walką stwierdził, że nie przyjedzie do Polski.

12 listopada 2010 roku, Głażewski obronił tytuł międzynarodowego mistrza Polski w kategorii półciężkiej, pokonując Czecha Tomasa Adamka na punkty po dziesięciorundowym pojedynku.

16 września 2011 roku, na ringu spotkał się z Francuzem Doudou Ngumbu, broniąc pasa WBC Baltic Silver. Po zaciętym dziesięcio-rundowym wyścigu, Polak wygrał stosunkiem głosów 2-1 (96:94, 94:96 i 96:94), pokazując klasę i determinację.

Ważnym momentem w karierze Głażewskiego była również walka 30 czerwca 2012 roku z legendą boksu, Royem Jonesem Jr., który pierwotnie miał zmierzyć się z Dawidem Kosteckim. Po aresztowaniu Kosteckiego, Głażewski wszedł na ring, przegrywając bez jednogłośną decyzją sędziów (punktacja 93:96, 95:94, 94:96), ale pokazując się z naprawdę dobrej strony.

23 lutego 2013 roku, na gali Polsat Boxing Night II, Głażewski wystąpił w wydarzeniu, podczas którego walką wieczoru było starcie Andrzeja Gołoty z Przemysławem Saletą. W swoim pojedynku, Głażewski zasłużył na aplauz, pokonując Bartłomieja Grafkę jednogłośnie na punkty, otrzymując wynik 100:90 od wszystkich sędziów.

29 czerwca 2013 roku przyniósł Głażewskiemu jego pierwszą porażkę przed czasem w karierze. Został pokonany w siódmej rundzie przez techniczny nokaut, w walce z Hadillahem Mohoumadi. Była to kolejna niewesoła chwila w dotychczasowych zmaganiach, już w jego dwudziestym drugim pojedynku.

6 grudnia 2013 roku, w Białobrzegach, Głażewski znów zademonstrował swoje umiejętności, pokonując jednogłośnie na punkty (80:72, 79:73, 79:73) Ukraińca Andrieja Salachudżinowa.

Na gali boksu zawodowego w Legionowie, 26 kwietnia 2014 roku, Głażewski wygrał ośmiorundowy pojedynek z Maciejem Miszkiniem, kończąc go remisem (78:75, 78:74, 76:76).

Dzięki dobrym notowaniom w rankingu WBA, Głażewski zyskał możliwość stoczenia walki o mistrzostwo świata kategorii półciężkiej z Jürgenem Brähmerem, która miała miejsce 6 grudnia 2014 roku w Oldenburgu w Niemczech. Bokserzy wnieśli na ważeniu taką samą wagę, mieszcząc się w limicie kategorii półciężkiej, ale Głażewski przegrał w kompromitującym stylu, padając na deski już w 48 sekundzie pierwszej rundy, co ustanowiło niechlubny rekord, przekraczający porażkę Andrzeja Gołoty w 2005 roku, kiedy to poległ w 53 sekundzie pierwszej rundy.

18 kwietnia 2015 roku, w Legionowie Głażewski przegrał w rewanżu jednogłośnie na punkty (93:97, 91:99, 91:99) w dziesięciostopniowej walce z Maciejem Miszkiniem.

Od lipca 2020 roku Paweł Głażewski prowadzi własny klub bokserski o nazwie Głazboxing, kontynuując swoją pasję oraz dzieląc się doświadczeniem z młodszymi pokoleniami bokserów.

---

Oceń: Paweł Głażewski

---