Krzysztof Zimnoch

---

Życiorys

Dzieciństwo oraz początki w boksie

Krzysztof Zimnoch dorastał w Chodorach, niewielkiej miejscowości znajdującej się w rejonie Białegostoku. Interesował się piłką nożną, marząc o zostaniu profesjonalnym piłkarzem. Jego przygoda z boksowaniem rozpoczęła się w styczniu 2000 roku, kiedy to wraz z bratem Tomaszem dołączył do białostockiego klubu Cristal Białystok. Tam, pod wodzą Ryszarda Dargiewicza, rozpoczął treningi bokserskie. Już po dwóch miesiącach jego wysiłki zaowocowały zdobyciem brązowego medalu mistrzostw Polski juniorów w kategorii lekkopółśredniej. W lipcu tego samego roku brał udział w 24. edycji turnieju o czarne diamenty, który odbył się w Myszkowie, gdzie dotarł do finału, lecz przegrał z Tomaszem Laburą.

Kariera amatorska

Lata 2001-2005

W 2001 roku Krzysztof Zimnoch rozpoczął zmagania w mistrzostwach Polski juniorów, które miały miejsce w Elblągu. W marcu tego roku, podczas turnieju, pokonał swoich przeciwników przed czasem, co zaowocowało złotym medalem w kategorii półciężkiej. W czerwcu tego samego roku odniósł kolejne zwycięstwo na juniorskim turnieju o czarne diamenty, zdobywając złoto w tej samej kategorii. W listopadzie zadebiutował na arenie międzynarodowej, reprezentując Polskę w 17. edycji bokserskiego turnieju Aleksandria w Salonikach, gdzie również dotarł do finału, lecz ostatecznie przegrał walkę na punkty z Davidem Pendletonem z Anglii.

W latach 2002–2004 Zimnoch wielokrotnie stawał na podium mistrzostw Polski seniorów w kategorii półciężkiej: w 2003 roku doszedł do finału, a w 2002 i 2004 roku zdobył półfinały, trzykrotnie przegrywając z Aleksym Kuziemskim. W latach 2002 oraz 2003 był wicemistrzem Polski do lat 20, konkurując w kategorii do 81 kg.

W 2005 roku nastąpił transfer Zimnocha do wyższej kategorii wagowej – ciężkiej. W marcu tego samego roku zdobył złoty medal w 22. edycji Turnieju im. Feliksa Stamma w Warszawie, pokonując Lukása Viktorię na punkty. Po tym sukcesie wziął udział w 20. edycji turnieju im. Ahmeta Cömerta w Stambule, osiągając finał, w którym musiał uznać wyższość Elvina Alizade z Azerbejdżanu. Zimnoch brał również udział w Mistrzostwach Unii Europejskiej 2005, lecz odpadł w ćwierćfinale po przegranej z Aleksandrem Powernowem z Niemiec. Jego pierwsze mistrzostwo Polski seniorów zdobył 11 września 2005 roku, pokonując w finale Tomasza Hutkowskiego, a w listopadzie reprezentował Polskę na mistrzostwach świata w chińskim Mianyang, gdzie odpadł w 1/16 finału.

Lata 2006-2009

W 2006 roku Krzysztof Zimnoch startował w 34. edycji turnieju Chemiepokal w Halle, gdzie zdobył brązowy medal, przegrywając w półfinale z Józsefem Darmosem. Niedługo później, również na mistrzostwach Unii Europejskiej, wywalczył kolejny brąz po przegranej z Roberto Cammarelle, medalistą olimpijskim. W tym roku był również finalistą czeskiego Grand Prix w Ostrawie. Rok 2007 rozpoczął od wygranej na mistrzostwach Polski w Białymstoku, gdzie pokonał Marcinę Madaja w półfinale i Jakuba Kapelińskiego w finale, zarówno przed czasem. Na koniec miesiąca zdobył srebrny medal w turnieju Stamma, przegrywając z Wiktarem Zujeu z Białorusi.

W czerwcu reprezentował Polskę na mistrzostwach Unii Europejskiej w Dublinie, eliminując aktualnego mistrza Anglii Danny’ego Price’a, a w półfinale przegrał z Włochem Clemente Russo. W październiku walczył na mistrzostwach świata w Chicago, gdzie pokonał Deontaya Wildera, ale następnie odpadł w pojedynku z Aleksandrem Powernowem. Zimnoch nie uczestniczył już w międzynarodowych mistrzostwach do końca kariery amatorskiej, lecz zdobył po raz drugi tytuł mistrza Polski oraz triumfował w turnieju im. Feliksa Stamma w latach 2008 i 2009. Swoją karierę amatorską zakończył 16 stycznia 2010 roku, pokonując Roberta Jekabsona w meczu międzynarodowym. Łącznie na ringu amatorskim stoczył 130 pojedynków.

Kariera zawodowa

Lata 2010-2016

W styczniu 2010 roku Krzysztof Zimnoch rozpoczął współpracę z Hubertem Kozubem, a w lutym udał się do Stanów Zjednoczonych, gdzie rozpoczął przygotowania do swojego debiutu zawodowego pod okiem Frese’a Oquendo oraz Andreja Arłouskiego. Debiut na ringu miał miejsce 20 lutego 2010 roku, kiedy to w pierwszej rundzie znokautował debiutanta Keona Grahama. Po trzech kolejnych walkach, podpisał długoterminowy kontrakt z Babilon Promotion, współpracującego z KnockOut Promotion. Zimnoch stoczył swój pierwszy pojedynek w Polsce 25 września 2010 roku, wygrywając przez nokaut w pierwszej rundzie z Panjoundoro Nsangou.

Do lutego 2013 roku wygrał dziesięć następnych walk, łącząc pracę jako trener boksu oraz ochroniarz. 28 marca 2013 roku ogłoszono jego rywala – byłego mistrza świata Olivera McCalla, z którym zmierzył się w maju. Polak zwyciężył w tej wyrównanej walce. Przygotowania do pojedynku miały wsparcie wielokrotnego mistrza Polski w boksie amatorskim, Marcina Rekowskiego, który obok McCalla zmierzył się z jego synem. 18 sierpnia 2013 roku odbyła się walka Zimnocha z Mateuszem Malujdą, w której Zimnoch wygrał na punkty po dwóch liczonych rundach swojego rywala (80-71, 79-71, 80-71). W październiku 2013 roku, zmierzył się z olimpijczykiem, Arturem Binkowskim, wygrywając jednogłośnie, jednakże pojedynek miał swoje kontrowersje, co skutkowało odjęciem punktów obu zawodnikom za wyzwiska w ringu.

Początkowo planował powrót na ring 16 sierpnia 2014 roku, ale z powodu konieczności operacji barku uległa zmianie. 18 września 2015 ogłoszono, że podczas gali w Wieliczce Zimnoch zmierzy się z Gbengą Oluokunem. Walka została rozstrzygnięta na korzyść Polaka, po dwóch nokdaunach rywala w ciągu dwóch rund. 20 lutego 2016 roku odbył się jego pierwszy pojedynek z Mikiem Mollo, który zakończył się nokautem na Zimnochu w pierwszej rundzie. Kiedy 28 maja 2016 roku stanął na ringu przeciwko Konstantinowi Airichowi, wygrał przez techniczny nokaut w czwartej rundzie.

Zimnoch pojawił się ponownie w ringu 22 października 2016 roku w pojedynku z Marcinem Rekowskim, wygrywając niejednogłośnie.

Lata 2017-2019

20 grudnia 2016 roku zapowiedziano rewanż z Mikiem Mollo na 25 lutego 2017 roku w Netto Arenie w Szczecinie. Przebieg walki był znacznie inny niż wcześniej, Krzysztof Zimnoch kontrolował go od początku, posyłając rywala na deski w drugiej rundzie. Po szóstej rundzie, z powodu kontuzji Mollo, jego narożnik zdecydował się na zakończenie pojedynku, co zaowocowało zwycięstwem Zimnocha. Kolejnym jego rywalem był Michael Grant, historyczny wynik tego pojedynku padł de facto w drugiej rundzie, w której Grant był liczony dwa razy. 9 września 2017 roku Zimnoch stoczył bój z Joeyem Abellem, znanym z mocnych ciosów. Amerykanin wygrał, ale Zimnoch padł na matę ringu po skutecznej kombinacji ciosów.

Na początku 2019 roku Zimnoch przeszedł głodówkę trwającą 21 dni, by oczyścić organizm, co skutkowało utratą 15 kilogramów i przeniesieniem się do niższej kategorii wagowej (junior ciężkiej). Powrócił na ring 23 listopada 2019 roku, ale przegrał z Krzysztofem Twardowskim przez techniczny nokaut w drugiej rundzie po serii ciosów, które zakończyły pojedynek.

Wizerunek medialny

Krzysztof Zimnoch zyskał wyraźną obecność w mediach w 2013 roku, kiedy to doszło do głośnej bójki z Arturem Szpilką na konferencji prasowej. Od tamtej pory, obaj zawodnicy często kierowali w swoim kierunku wulgarną retorykę, co przyciągało uwagę mediów i wywoływało burzliwe dyskusje. Możliwe starcie między nimi zyskało szerokie zainteresowanie, pomimo ich nie najlepszej kondycji sportowej.

W szczególności, we wrześniu 2017 roku, portal Interia.pl zauważył, że, mimo serii porażek Szpilki (dwie przegrane i ostatnie zwycięstwo w sierpniu 2015 roku) oraz przegranej Zimnocha z Abellem, możliwe starcie między tymi zawodnikami wciąż utrzymywało największy potencjał marketingowy w polskim boksie.

Lista walk na zawodowym ringu

W niniejszym zestawieniu przedstawiamy szczegółową liste walk na profesjonalnym ringu, stając się świadkiem kariery Krzysztofa Zimnocha. Na liście zawarte są zarówno zwycięstwa, jak i porażki zawodnika, co umożliwia lepsze zrozumienie jego osiągnięć w boksie zawodowym.

Wynik	Rekord	Przeciwnik	Rozstrzygnięcie	Runda	Data	Miejsce	Uwagi
Przegrana	22-3-1	Krzysztof Twardowski	TKO	2/6	23.11.2019	Stadion Miejski w Radomiu, Radom	Przejście do kategorii junior ciężkiej.
Przegrana	22-2-1	Joey Abell	KO	3/12	09.09.2017	Stadion Miejski w Radomiu, Radom	_
Wygrana	22-1-1	Michael Grant	KO	2/8	22.04.2017	Legionowo	_
Wygrana	21-1-1	Mike Mollo	RTD	6/10	25.02.2017	Arena Szczecin, Szczecin	_
Wygrana	20-1-1	Marcin Rekowski	SD	8/8	22.10.2016	Kopalnia soli, Wieliczka	_
Wygrana	19-1-1	Konstantin Airich	TKO	4/6	28.05.2016	Arena Szczecin, Szczecin	_
Przegrana	18-1-1	Mike Mollo	KO	1/10	20.02.2016	Arena Legionowo, Legionowo	Walka o tytuł międzynarodowego mistrza Polski.
Wygrana	18-0-1	Gbenga Oluokun	KO	2/8	17.10.2015	Kopalnia soli, Wieliczka	_
Wygrana	17-0-1	Artur Binkowski	UD	8/8	19.10.2013	Kopalnia soli, Wieliczka	_
Wygrana	16-0-1	Mateusz Malujda	UD	8/8	18.08.2013	Amfiteatr, Międzyzdroje	_
Wygrana	15-0-1	Oliver McCall	UD	8/8	18.05.2013	Arena Legionowo, Legionowo	_
Wygrana	14-0-1	Damian Trzciński	TKO	1/6	23.02.2013	Ergo Arena, Gdańsk	_
Wygrana	13-0-1	Ferenc Zsalek	TKO	4/6	02.12.2012	OSiR Huragan Arena, Wołomin	_
Wygrana	12-0-1	Adnan Buharalija	KO	1/6	30.06.2012	Atlas Arena, Łódź	_
Wygrana	11-0-1	Ben Nsafoah	UD	6/6	02.06.2012	Hala Łuczniczka, Bydgoszcz	_
Wygrana	10-0-1	Vjekoslav Bajić	KO	2/6	24.03.2012	Oświęcim	_
Wygrana	9-0-1	Gábor Farkas	UD	4/4	03.12.2011	Hotel Hilton, Warszawa	_
Wygrana	8-0-1	Sebastian Tuchscherer	TKO	3/4	15.10.2011	Spodek, Katowice	_
Wygrana	7-0-1	Toni Visić	RTD	3/6	16.09.2011	Hala Torwar, Warszawa	_
Wygrana	6-0-1	Abdelhadi Hanine	TKO	2/4	23.10.2010	Hotel Hilton, Warszawa	_
Wygrana	5-0-1	Remigijus Žiaušys	UD	4/4	16.10.2010	Arena Legionowo, Legionowo	_
Wygrana	4-0-1	Panjoundoro Nsangou Aouna	TKO	1/4	25.09.2010	Hala Torwar, Warszawa	_
Wygrana	3-0-1	Michael Moncrief	TKO	3/4	29.05.2010	UIC Pavilion, Chicago, Illinois	_
Remis	2-0-1	Joey Montoya	MD	4/4	30.04.2010	UIC Pavilion, Chicago, Illinois	_
Wygrana	2-0	Dustin Hedrick	TKO	1/4	26.03.2010	UIC Pavilion, Chicago, Illinois	_
Wygrana	1-0	Keon Graham	KO	1/4	20.02.2010	Horseshoe Casino, Hammond, Indiana	_

Legenda do wyników walk:

• TKO – techniczny nokaut,
• KO – nokaut,
• UD – jednogłośna decyzja,
• SD – niejednogłośna decyzja,
• MD – decyzja większości,
• PTS – walka zakończona na punkty,
• RTD – techniczna decyzja sędziów.

---

Oceń: Krzysztof Zimnoch

---