Antoni Kozłowski, urodzony 3 maja 1890 roku w Białymstoku, a zmarły 28 września 1955 roku w Gdańsku, to postać, która zajmuje ważne miejsce w polskiej historii inżynierii. Był to polski inżynier mechanik, który swoją karierę zawodową związał głównie z działalnością akademicką.
Wieloletni wykładowca, a także profesor nadzwyczajny Politechniki Warszawskiej oraz profesor nadzwyczajny Politechniki Gdańskiej, Kozłowski specjalizował się w obszarze kotłów parowych oraz maszynoznawstwa, przyczyniając się w ten sposób do rozwoju tych dziedzin w Polsce.
Życie i działalność
Antoni Kozłowski to postać, której życie zawodowe i działalność inżynierska były niezwykle zróżnicowane. Ukończył Szkołę Realną w Charkowie w 1907 roku, a następnie studiował w Instytucie Politechnicznym w Piotrogrodzie, gdzie w 1917 roku uzyskał tytuł inżyniera mechanika I kategorii. W latach 1915–1916 pracował jako inżynier rewident w fabrykach broni oraz w firmie Brabocck and Wilkox Ltd. W 1917 roku był zatrudniony w fabryce Atlas-Piotrogród, co stanowiło punkt wyjścia jego kariery w zakresie inżynierii.
Po zakończeniu I wojny światowej, w latach 1917–1920, pełnił funkcję naczelnika Wydziału Budowy Maszyn w Radzie Gospodarczo-Ludowej. W 1920 roku został mianowany na naczelnika Wydziału Remontu w Dyrekcji Kolei Środkowoazjatyckiej w Taszkiencie, a po powrocie do Polski rozpoczął pracę w Białymstoku. W lat 1921-1927 współpracował ze Stowarzyszeniem Dozoru Kotłów w Warszawie, gdzie zorganizował oddział tego stowarzyszenia w Białymstoku, pełniąc funkcję kierownika w okresie 1921-1928.
W przełomowym czasie, w latach 1928-1939, był zastępcą dyrektora w Stowarzyszeniu Dozoru Kotłów w Lublinie. Jego praca oraz doświadczenie zaowocowały mianowaniem go w 1939 roku członkiem Rady Nadzorczej Lubelskiego Zjednoczenia Elektryfikacyjnego. Niestety, jego karierę przerwała II wojna światowa, kiedy to 18 września 1939 roku został aresztowany przez Niemców. Po kilku miesiącach więzienia, udało mu się odzyskać wolność.
Po wojnie, w latach 1942-1944, działał w Armii Krajowej w okręgu Lublin, zajmując się kolportażem prasy podziemnej oraz pełniąc rolę inspektora kotłów w Stowarzyszeniu Dozoru Technicznego Kotłów w Lublinie. Po wyzwoleniu Lublina w lipcu 1944 roku, brał udział w uruchamianiu elektrowni jako inspektor techniczny. Następnie, od lutego do września 1945 roku, prowadził wykłady na Politechnice Warszawskiej, gdzie wkrótce został profesorem nadzwyczajnym.
Od września 1945 roku swoje umiejętności oraz wiedzę zaimplementował na Politechnice Gdańskiej, gdzie piastował szereg ważnych funkcji, w tym kierownika Katedry Pomiarów oraz Badań Maszyn. Podczas swojej pracy na uczelni prowadził badania i dane dotyczące kotłów parowych oraz maszynoznawstwa. Jako kierownik biura konstrukcyjnego, uczestniczył w projektowaniu kotłów parowych typu Mowden-Johnson, które znalazły zastosowanie w statkach-rudowęglowcach typu SS „Sołdek” w Stoczni Gdańskiej.
Kozłowski był nie tylko inżynierem, ale i autorem licznych projektów oraz ekspertyz dotyczących maszyn parowych, systemów grzewczych i kotłowni. W 1926 roku zorganizował oddział Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich w Białymstoku, a jego wkład w stowarzyszenie trwał przez wiele lat.
W okresie powojennym oraz w latach pięćdziesiątych prowadził liczne projekty dla Polskiej Marynarki Handlowej i Zjednoczenia Stoczni Polskich. Ostatnie lata jego życia były spędzane w Gdańsku, gdzie zyskał uznanie jako doradca techniczny w Centralnym Zarządzie Przemysłu Okrętowego. Pochowany został na gdańskim cmentarzu Srebrzysko, nieopodal wielu innych wybitnych postaci polskiej inżynierii.
Przypisy
- Antoni Kozłowski. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 06.02.2019 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Jacek Naruniec | Aleksander Stryjeński | Wiesława Łanecka-Makaruk | Teresa Abramowicz-Gerigk | Jerzy Uścinowicz | Adolf Bem | Justyna Moniuszko | Jerzy Kruszewski (elektronik) | Andrzej Sikorski (inżynier) | Stefan BernadzikiewiczOceń: Antoni Kozłowski (inżynier)