Biblioteka Politechniki Białostockiej stanowi jedną z najważniejszych instytucji w Polsce północno-wschodniej, pełniąc rolę przestrzeni dla nauki i rozwoju. Jej księgozbiór obejmuje blisko 400 tysięcy dokumentów, w tym książki, czasopisma, normy i katalogi, stanowiąc bogate źródło wiedzy dla studentów oraz kadry akademickiej.
W bibliotece realizowane są różnorodne zadania skierowane do społeczności Politechniki Białostockiej oraz wszystkich zainteresowanych rozwijaniem swoich umiejętności. Pełni ona również funkcję ośrodka naukowo-technicznego w regionie podlaskim, zapewniając szybki i łatwy dostęp do swoich zbiorów.
W dzisiejszych czasach, w obliczu dynamicznego rozwoju technologii, biblioteka dostosowuje się do zmieniających się potrzeb użytkowników. Oferuje dostęp do zasobów zarówno w tradycyjnej formie, jak i elektronicznie, co pozwala na wygodne korzystanie z zaawansowanych narzędzi wyszukiwawczych.
Struktura Biblioteki PB
Biblioteka Politechniki Białostockiej ma dobrze zorganizowaną strukturę, którą kieruje mgr Elżbieta Kierejczuk, pełniąca funkcję dyrektora oraz starszego kustosza dyplomowanego.
Wspiera ją mgr Anna Gogiel-Kuźmicka, zajmująca stanowisko zastępcy dyrektora i również starszego kustosza dyplomowanego.
Biblioteka składa się z kilku kluczowych oddziałów, które pełnią różnorodne funkcje:
- Oddział Gromadzenia Zbiorów,
- Oddział Opracowania Zbiorów,
- Oddział Udostępniania Zbiorów,
- Oddział Informacji Naukowej.
Dodatkowo, uczelnia posiada również biblioteki specjalistyczne, wśród których wyróżnia się:
- Biblioteka Wydziału Architektury,
- Biblioteka Wydziału Inżynierii Zarządzania.
Historia Biblioteki PB
Historia Biblioteki Politechniki Białostockiej ściśle współczesna z rozwojem uczelni, którą wspierała od samego początku. W 1949 roku na inicjatywę Naczelnej Organizacji Technicznej powstała Wieczorowa Szkoła Inżynierska w Białymstoku, która dwa lata później została upaństwowiona. Kolejnym ważnym momentem w dziejach uczelni miało miejsce w 1964 roku, kiedy to przemianowano ją na Wyższą Szkołę Inżynierską, a w 1974 roku uzyskano status politechniki. Na początku swojego istnienia uczelnia nie dysponowała własnym księgozbiorem, korzystając wyłącznie ze zbiorów NOT.
Oficjalne otwarcie biblioteki miało miejsce w 1951 roku, z jednym pracownikiem oraz skromnym pomieszczeniem, które pełniło jednocześnie trzy funkcje: magazynu książek, wypożyczalni i czytelni. Niestety, ograniczone fundusze na zakup nowych publikacji znacznie utrudniały rozwój tej placówki. Dopiero w 1963 roku udało się zwiększyć zatrudnienie o jeden etat, co przyczyniło się do utworzenia alfabetycznego katalogu książek.
W kontekście rozwoju biblioteki istotne znaczenie miało uzyskanie w 1965 roku większego lokalu, co umożliwiło funkcjonalne wydzielenie czytelni oraz wypożyczalni. Zastosowanie zwiększonych dotacji Ministerstwa Szkół Wyższych i Nauki na rozwój uczelni sprawiło, że w ciągu następnych dziesięciu lat zbiór biblioteczny wzrósł czterokrotnie.
Dynamiczny rozwój biblioteki rozpoczął się od przekształcenia Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Politechnikę Białostocką w 1974 roku, co wiązało się ze wzrostem liczby zatrudnionych pracowników, zbiorów oraz użytkowników. Przemiany te postawiły przed biblioteką nowe wyzwania związane z organizowaniem wiedzy. W tamtym czasie dostępnych było 90 tysięcy zbiorów oraz 800 tytułów czasopism, a duża uwaga poświęcano gromadzeniu literatury naukowej oraz książek odpowiadających potrzebom studentów, w tym podręczników i skryptów.
Rozwój sieci bibliotek był zgodny z rosnącymi potrzebami Politechniki. Pierwsza biblioteka wydziałowa powstała w 1971 roku, a z biegiem lat powstawały kolejne w miarę tworzenia nowych wydziałów. Działały one jako filie Biblioteki Głównej z centralizacją gromadzenia i opracowania zbiorów, a dostosowane księgozbiory były na bieżąco zarządzane.
W odpowiedzi na potrzeby dynamicznie rozwijającej się uczelni rozpoczęto budowę miasteczka akademickiego, co w 1980 roku zaowocowało nowymi lokalami dla Biblioteki Głównej w budynku Wydziału Mechanicznego. W tym czasie zatwierdzono organizacyjną strukture biblioteki, co zakończyło się utworzeniem odrębnych oddziałów, które mogły oferować bardziej wyspecjalizowane usługi.
W 2001 roku powstały dwie nowe jednostki biblioteczne – Biblioteka Zamiejscowego Wydziału Mechanicznego w Suwałkach oraz Biblioteka Zamiejscowego Wydziału Zarządzania Środowiskiem w Hajnówce (ta ostatnia już nie istnieje). Dodatkowo, 2003 roku przyniósł utworzenie Punktu Informacji Normalizacyjnej, który specjalizował się w normalizacji i sprzedaży produktów normatywnych.
W 2006 roku w wyniku nowego Statutu, biblioteka przyjęła nową nazwę – Biblioteka Politechniki Białostockiej. Obecnie, od października 2012 roku, biblioteka ma nową siedzibę w Centrum Nowoczesnego Kształcenia, które znajduje się na terenie miasteczka akademickiego. Powierzchnia Biblioteki Głównej wynosi 3678 m².
System komputerowy
W 1995 roku w Bibliotece Politechniki Białostockiej na stałe zagościł system ALEPH, który znacząco wpłynął na automatyzację wszelkich procesów bibliotecznych, obejmujących zarówno gromadzenie, jak i opracowanie oraz udostępnianie zbiorów. Dzięki temu wprowadzono nowoczesne rozwiązania, które uprościły wiele dotychczasowych działań.
Natomiast w 2016 roku, aby further enhance the services offered, biblioteka uruchomiła multiwyszukiwarkę naukową Primo. To innowacyjne narzędzie umożliwia użytkownikom przeszukiwanie wszystkich zasobów dostępnych w Bibliotece Politechniki Białostockiej w jednym oknie. Takie podejście optymalizuje proces wyszukiwania informacji, co znacząco podnosi komfort korzystania z zasobów bibliotecznych.
Pozostałe obiekty w kategorii "Biblioteki":
Esperanto-Libraro | Podlaska Biblioteka Cyfrowa | Biblioteka Uniwersytecka im. Jerzego Giedroycia w Białymstoku | Książnica Podlaska im. Łukasza Górnickiego w BiałymstokuOceń: Biblioteka Politechniki Białostockiej